Lester Grinspoon besonte se marijuana ishte e rrezikshme deri sa kërkimet e bindën për të kundërtën. Nuk vonoi shumë që të bëhej ithtari kryesor i legalizimit
Përgatiti Alessia Selimi
Lester Grinspoon, një profesor i psikiatrisë në Harvard, dhe ithtar kryesor për legalizimin e marijuanës në botë, vdiq më 25 qershor në shtëpinë e tij, në Newton, Mass. Ai ishte 92 vjeç. Vdekja e Grinspoon-it u konfirmua nga djali i tij, David. Ishte miku dhe kolegu Carl Sagan i cili e orientoi drejt konsumimit të marijuanës, duke i garantuar se është e padëmshme dhe tepër e pëlqyeshme.
Që nga ai moment, Grinspoon u zhyt në një përmbledhje të hulumtimeve ekzistuese, me shpresën se do të gjente studime që do të përkonin me pikëpamjen e tij mbi rreziqet mjekësore të marijuanës. Ai zbuloi se mjekët e shekullit XIX e përdornin marijuanën për dhimbje dhe për t’i ndihmuar njerëzit të flinin, por nuk gjeti asgjë për të mbështetur dekada histerie se marijuana shkaktonte varësi.
Kësisoj, Grinspoon arriti në përfundimin se marijuana ishte një “dehëse” relativisht e sigurt, sikundër alkooli. Rreziku i vërtetë, sipas tij, ishte kriminalizimi i përdoruesve. Pasi shqyrtoi gjetjet e tij në një artikull në “Scientific American”, më 1969, Grinspoon shkroi “Rikonsiderimi i Marijuanës”. Ai u botua më 1971.
“Potenciali më i madh për dëmin social qëndron në plagosjen e kaq shumë të rinjve dhe dëmet reaktive, institucionale që janë produkte të drejtpërdrejta të ligjeve aktuale të marijuanës”, shkroi Grinspoon. “Nëse duam të shmangim që ky dëm të arrijë proporcionet e një katastrofe të vërtetë kombëtare, brenda dekadës së ardhshme, duhet të lëvizim për ta bërë të ligjshme përdorimin shoqëror të marijuanës.”
Duke rishikuar librin në New York Times, James L.Goddard, një ish-komisioner i Administratës së Ushqimit dhe Barnave, e vlerësoi studimin e Grinspoon-it. “Unë mund të shpreh admirimin tim vetëm për mënyrën me të cilën Grinspoon ka nxjerrë, analizuar dhe sintetizuar literaturën më të rëndësishme për t’i paraqitur lexuesit një rast koherent, logjik”, shkroi Goddard. Artikulli me titull “Droga më e mirë mbi poçe deri më tani”, tërhoqi vëmendjen e presidentit Richard M. Nixon, i cili kishte filluar të shtynte një linjë të fortë për drogat. Nixon e rrethoi emrin e Grinspoon në një përmbledhje të recensionit dhe shkroi: Ky klloun është shumë në të majtë.
Libri u botua një vit pas themelimit të Organizatës Kombëtare për Reformën e Ligjeve të Marijuanës. Grinspoon, i cili do të shërbente në bordin e drejtorëve të organizatës NORML, u bë një nga mentorët e tij shkencorë; libri i tij do të shndërrohej në një hartë intelektuale për legalizimin e marijuanës. “Në ditët e para ai na dha një besim të jashtëzakonshëm”, tha Allen St. Pierre, ish-drejtor ekzekutiv i NORML, në një intervistë. “Ai tregoi se marijuana kishte histori, se nuk ishte zbuluar thjesht nga hipitë në vitet ’60.
Dhe deri në kohën kur u ngjita në skenë në ’90, Lester kishte arritur një status të lartë në lëvizjen e reformës së marijuanës; ai ishte personi që njerëzit e respektonin më së shumti.” Grinspoon ishte “djalosh i çuditshëm, tepër i dhënë pas shkollës”, tha djali i tij, David. “Kjo ishte pjesë e fuqisë së tij kur u përfshi në këtë çështje. Ai ishte një person shumë i përgatitur, jo hipi.” Grinspoon nuk e kishte provuar marijuanën, ndërsa përvetësoi ekspertizën e tij në të. Pasi botoi librin, ai u tha në mbrojtje disa intervistuesve, të cilët ishin të befasuar nga përmbajtja e tij, se kishte shkruar edhe një libër mbi skizofreninë, pa e provuar atë. Por shumë shpejt ai u pendua.
Së bashku me bashkëshorten e tij, Betsy, e provoi dy herë marijuanën në 1972-shin, ndonëse nuk arriti në stadin e pritshëm. Megjithatë, në përpjekjen e tyre të tretë dëgjuan albumin e Beatles “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”-të cilën Grinspoon e kishte injoruar në të kaluarën, kur djemtë e tij luanin muzikë në shtëpi. “Për mua ishte një shpërthim ritmik, një përvojë e re dhe interesante muzikore”, shkroi ai në një ese në faqen e tij të internetit. Grinspoon tregoi historinë e tij për John Lennon-in, një natë përpara se të dëshmonte për të në një seancë të deportimit të Shërbimit të Imigracionit dhe Natyralizimit të Shteteve të Bashkuara më 1972.
Thelbësore për përpjekjet e qeverisë për të dëbuar Lennon-in ishte bindja e tij e hershme në Angli për posedimin e rrëshirës kanabis ose hashashit. Leon Wildes, avokati i Lennon-it, kërkonte të provonte se hashashi nuk ishte narkotik dhe se mbajtja e tij nuk duhet të jetë shkak për deportim. Gjatë marrjes në pyetje, Wildes pyeti: Grinspoon, a është marijuana rrëshirë kanabisi? “Jo, rrëshira e kanabisit nuk është marijuanë”, u përgjigj Grinspoon. Lennon e fitoi çështjen kur një gjykatë federale e apelit vendosi më 1975 se bindja e tij britanike nuk ishte e mjaftueshme për ta deportuar atë.
Lester Grinspoon lindi në 24 qershor 1928, në Newton. Babai i tij, Simon, një emigrant rus, ishte avokat; nëna e tij, Sally (Rose) Grinspoon, shkoi të punojë si sekretare e Isaac Asimov-it në Shkollën e Mjekësisë në Universitetin e Bostonit, pas vdekjes së burrit të saj, më 1949. I shqetësuar se prindërit nuk mund ta përballonin ta dërgonin në kolegj, Lester u largua nga shkolla e mesme dhe u bashkua me marinën. Pastaj, edhe pse nuk kishte një shkollë të mesme, ai u diplomua në Universitetin Tufts, ku studioi kimi dhe biokimi.
Pasi u diplomua në Shkollën Mjekësore të Harvardit më 1955, Grinspoon punoi në Shërbimin e Shëndetit Publik të Shteteve të Bashkuara, para se të jetonte në Qendrën e Shëndetit Mendor në Massachusetts në Boston. Më pas u bashkua me stafin e qendrës si psikiatër dhe qëndroi në qendër për 40 vjet. Ai gjithashtu kaloi 42 vjet në Fakultetin e Mjekësisë të Harvardit, para se të dilte në pension, në vitin 2000.
Grinspoon besonte se shqetësimi i Harvardit ndaj aktivizmit të tij për legalizimin e marijuanës çoi në refuzimin e universitetit për ta promovuar atë në profesor me kohë të plotë. Megjithëse veprimet e Harvardit e lënduan atë për një kohë, David Grinspoon tha se i ati “arriti në një pikë që nuk shqetësohej më”. Pasi mbaroi “Rikonsiderimi i Marijuanës”, Grinspoon gjeti një arsye personale bindëse për të besuar në vlerën medicinale të kësaj droge. Djali i tij, Dani, ishte trajtuar për leucemi akute për katër vjet dhe në vitin 1971 kishte filluar të merrte një ilaç që shkaktonte marrje mendsh dhe të përziera. Gruaja e Grinspoon-it, Betsy, sugjeroi që Dani të provonte marijuanën.
Grinspoon e hodhi poshtë idenë, sepse ishte e paligjshme. Por e shoqja e injoroi, dhe në ditën e trajtimit të ardhshëm të Danit ajo e çoi atë në shkollën e tij të mesme, pikërisht për t’u kërkuar miqve në oborrin e shkollës një marijuanë. Pas pirjes së cigares në parkingun e spitalit, Dani ishte papritmas pa ankthet që kishte ndier përpara se të merrte ilaçin, si dhe nuk përjetoi asnjë nga efektet anësore të mëparshme.
Mjeku i tij e inkurajoi që të pinte marijuanë në zyrën e tij, përpara se të trajtohej në çdo seancë pasuese të kimioterapisë. “Prej atëherë, im bir konsumoi marijuanë para çdo trajtimi, dhe ne të gjithë ishim shumë më të qetë gjatë vitit të mbetur të jetës së tij”, shkroi Grinspoon në “Marijuana: Mjekësia e ndaluar”, libri vijues i “Rikonsiderimi i Marijuanës”. Sot, konsumimi i marijuanës është i ligjshëm në 11 shtete dhe rrethin e Kolumbisë, dhe 33 shtete i lejojnë pacientët me mbikëqyrjen e një mjeku të kenë qasje në marijuanë.
Grinspoon vazhdon të konsumojë marijuanë me gruan dhe djemtë e tij (vetëm pasi u rritën). Ai gjithashtu fitoi leje të posaçme për të pasur “Barney’s Farm”, një zhvillues i farave të marijuanës në Holandë, për të krijuar një lloj kanabisi të quajtur Grinspoon. Në faqen e saj të internetit, “Barney’s Farm” e përshkruan marijuanën Grinspoon si “një shkollë të vjetër, e cila të çon në një stad të lartë, si dhe të mundëson energji.”/Bl.Ba/Fjala.al
