Nga Klaudio Ndreca
Me emrin e një qyteti të Shqipërisë dhe me besën e dhënë si burrat e kahershëm të kësaj treve, ku fjalën që jepnin nuk e kthenin dot kurrsesi mbrapsht. Ky ishte rasti i Berat Gjimshitit, që është një shembull për t’u reklamuar gjithmonë dhe fotot e tij duhet të vendosen në çdo mur, për të treguar modelin që duhet të ndjekin fëmijët.
Pikësëpari nuk do ta mendonte gjatë mundësinë për t’iu bashkuar Shqipërisë, pavarësisht se në media kishte dalë edhe Zvicra si një Kombëtare në garë për të siguruar shërbimet e Gjimshitit. Asokohe ishte pjesë e Zurich dhe helvetët mund ta kishin në konsideratë për të ardhmen, por kuqezinjtë vepruan më shpejt.
Dhe kështu do të mbërrinte ky futbollist te Shqipëria, në një kohë që nuk kishim prurje të shumta në Kombëtare. Menjëherë do të dallohej me performancën e tij, ndërsa kulmin e arriti pasi markoi me sukses Kristiano Ronaldon.
T’ia nisësh duke mbyllur me sukses yllin portugez ishte një tregues që shprehte shumëçka për këtë futbollist. E teksa Shqipëria festoi arritjen e madhe në Europianin e Francës, pas asaj ndeshje kundër Armenisë në transfertë ku Gjimshiti realizoi edhe një gol, momenti i trishtë ishte i paevitueshëm.
De Biazi duhej t’i komunikonte katër futbollistëve se nuk do të ishin pjesë e Kombëtares dhe duhej të ktheheshin në shtëpi, pasi kishin bërë përgatitje me grupin. Mes këtyre zgjedhjeve të këtij trajneri kishte vetëm një padrejtësi, Berat Gjimshiti.
Ky i fundit kontribuoi për Kombëtaren dhe nuk mundi të ishte aty, në momentin e saj më të mirë. E nga ana tjetër Milot Rashica që luajti vetëm dy takime miqësore me Shqipërinë u ndie i fyer nga vlerësimi i De Biazit me zgjedhjen e bërë, duke u larguar menjëherë drejt Kosovës. Të njëjtën zgjedhje e bënë edhe Herolind Shala me Amir Rrahmanin, por lojtari i vetëm që do i ishte justifikuar veprimi, Berat Gjimshiti, nuk lëvizi nga vendi.
I heshtur dhe me gjakftohtësinë për t’u admiruar në kulm, nuk foli asnjë fjalë më tepër dhe ende nuk e ka komentuar këtë largim që i erdhi nga De Biazi, megjithëse do të kishte gjithë mbështetjen e tifozëve. Për të vazhduar me lënien në stol te Kombëtarja edhe në disa takime radhazi, ku sërish shkon për t’u ulur në stol dhe për të mos thënë asnjë fjalë më tepër, ndryshe nga disa lojtarë.
E çfarë shembulli mund të kërkohet më shumë? E çfarë shembulli mund t’i jepet më tepër fëmijëve? E çfarë shembulli mund të ketë më shumë Kombëtarja? Besnikëria, një ditë do të shpërblehet! Një virtyt që na ka shoqëruar si popull shumë vite më parë, personifikohet saktësisht nga Berat Gjimshiti. Kur Elseid Hysaj u largua me karton të kuq do t’i dorëzonte shirtin e kapitenit në minutat e fundit ndaj Lituanisë, por më e mira do të ishte që ai shirit të mos e ndërrojë më kurrë krahun.
