“Duhet të zgjidhja mes Shqipërisë dhe Armenisë. Nuk njihja asnjë prej këtyre vendeve dhe mu desh të bëja disa kërkime. Në “Google Image” Armenia më dukej e ftohtë dhe e egër. Me Shqipërinë gjithashtu u prezantova fillimisht nëpërmjet fotografive. Mendova se gjeta atë që më duhej. Det, mal, diell dhe pafund vende të bukura për të vizituar”
Jordan sapo ishte kthyer nga një eksperiencë shumë e bukur 3-vjeçare në Taiwan. Kishte punuar dhe jetuar në Taipei, kryeqytetin e Taiwanit duke mësuar shumë nga kultura taivaneze. Por ishte në kërkim të diçkaje tjetër.
Kthehet në vendin e tij të lindjes, në Lousville, një qytet i vogël në Kentucky të Amerikës atje ku kishte jetuar dhe studiuar për 22 vite.
Ka studiuar për biznes dhe para se të fillonte udhëtimin e tij drejt njohjes së kulturave të reja, punonte në bankë. Punën në bankë e tregon si një eksperiencë të mërzitshme.
I duhej të rrinte me orë të zgjatura në zyrë dhe ditët ju bën shumë monotone.
I duhej të rrinte me orë të zgjatura në zyrë dhe ditët ju bën shumë monotone.
Organizata joqeveritare ‘Korpusi i Paqes’ i jep mundësinë përmes një aplikimi online të zgjidhte ndërmjet dy shtete: Shqipërisë dhe Armenisë, ku do të jepte vullnetarisht kontributin e tij për 2 vite.
Jordan ndodhet në vendin tonë prej 2 vitesh. Fillimisht u vendos në qytetin e Lushnjes, në një familje vendase prej 6 anëtarësh, të cilët mikpritën Jordanin për 6 muaj si anëtarin e tyre të shtatë.
Jordan ndodhet në vendin tonë prej 2 vitesh. Fillimisht u vendos në qytetin e Lushnjes, në një familje vendase prej 6 anëtarësh, të cilët mikpritën Jordanin për 6 muaj si anëtarin e tyre të shtatë.
E si mund ta niste më mirë njohjen me zakonet shqiptare dhe familjen që e priti përveçse duke rrufitur çdo mëngjes një filxhan kafeje turke me nënë Qamilen , gjyshen e shtëpisë.
Shoku i tij i dhomës do të ishte Laerti, djali i vogël i familjes, me të cilin u miqësua shumë dhe u bë udhërrëfyesi i tij për të njohur qytetin.
Ndërsa me dy vajzat e mëdha, kontaktet ishin me të rralla sepse njësoj si Jordan, Juliana dhe Xhoana ishin larguar nga familja për studime. Për një familje të madhe si e tyre, ardhja e Jordan solli më shumë të qeshura dhe gjallëri gjë e cila Mirandës dhe Rolandit i kishte munguar që prej largimit të vajzave të tyre në universitet.
Por amerikani që kishte ardhur në lagje nuk u miqësua vetëm me familjen ku jetonte. Sa herë që në shkallën e pallatit fqinjët përgatisnin diçka të mirë për të ngrënë i pari që do ta provonte ishte Jordan.
Shumë afër me shtëpinë e familjes pritëse ai do të kishte edhe punën. Që prej fillimi e deri tani, kur kontratës së tij me Korpusin e Paqes po i vjen fundi , ai ka shërbyer vullnetarisht në një prej gjimnazeve të këtij qyteti duke ndihmuar nxënësit e kësaj shkolle në perfeksionimin e gjuhës angleze. Ky ishte dhe qëllimi i tij kryesor, të kontribuonte vullnetarisht në vende jo shumë të zhvilluara si Shqipëria.
Jordan Trabue u gjend sërish përballë një kulture dhe një vendi krejt të panjohur për të, por pavarësisht vështirësive që e prisnin deri në integrimin e tij në këtë komunitet , ishte pozitiv dhe i gatshëm për të mësuar gjëra të reja.
Bashkëjetesa në familjen shqiptare e ndihmoi shumë 27-vjeçarin për tu përshtatur. Po fillonte pak nga pak të mësonte gjuhën shqipe dhe bashkë me gjuhën po përshtatej më së miri në një familje shqiptare, e cila ishte shumë larg dhe ndryshe kulturës prej nga ai vinte. “Ajo që më bëri më shumë përshtypje ishte pozitiviteti dhe gjallëria që e karakterizonte ktëtë familje ” :-thotë Jordan.
Bashkëjetesa në këtë familje e bëri të kuptoj më mirë zakonet, traditat dhe të shijoji ushqimet tradicionale shqiptare ndër të cilat veçon ‘tavën e kosit’. Por për të kuptuar më mirë traditat e një vendi të vogël si Shqipëria duhet ti njohësh dhe ritet e këtij vendi. Një nga eksperiencat që Jordan veçon është pjesëmarrja në një dasmë shqiptare. Shprehet i mahnitur nga energjia dhe koha që i duhej një familjeje për organizimin e dasmës.
“Kishte shumë mish dhe alkool , njerëz që festojnë deri në orët e para të mëngjesit duke kërcyer valle që unë përpiqesha ti imitoja me sa mundesha” rrëfehet ai mbi këtë eksperiencë të veçantë.
Pas 6 muajsh Jordan largohet nga familja Shemuni , i gatshëm dhe i përgatitur mjaftueshëm për të jetuar i vetëm por duke mos harruar familjen që e priti më shumë dashuri. Gjatë qëndrimit të tij në vendin tonë ai tregon gjithashtu se ka vizituar shumë qytete të Shqipërisë. Duke më treguar mbi pasionin e tij për historinë nuk mund të linte pa përmendur si vende që i kanë lënë mbresë: Gjirokastrën, Beratin , Krujën dhe Butrintin.
Qëndrimit të tij në Shqipëri si vullnetar po i vjen fundi por kjo nuk do të thotë se Jordan po e lë Shqipërinë. Tregon se nga vendi i tij i mungon shumë kafja amerikane dhe kinematë mundësi që sipas tij ja ofron vetëm Tirana. Së shpejti Jordan do të zhvendoset në kryeqytet duke menduar kështu të vazhdojë ende rrugëtimin e tij në vendin tonë. Duke dëgjuar me vëmendje rrëfimin e tij , natyrshëm e pyes nëse e ka menduar ndonjëherë Shqipërinë si një vend ku mund të ndërtojë të ardhmen dhe familjen e tij. “Do ta zgjidhja sërish Shqipërinë,”-përgjigjet Jordan. /Ra.My.Fjala.al/
