Në muret e harkut janë gdhendur me emrat e 128 betejave në historinë e Francës, të fituara nga ushtritë republikane dhe perandorake, si dhe emrat e 558 udhëheqësve ushtarakë francezë.
Ndërtimi i Harkut të Trimfit në Paris u urdhërua në 1806 nga Napoleoni i cili donte të nderonte ushtrinë Franceze në atë kohë. Emrat e 128 betejave të Republikës së Parë Franceze dhe të Perandorisë së Napoleonit janë shkruar në muret e bardha nën kullë së bashku me emrat e gjeneralëve që morën pjesë në to…
…Harku i Triumfit është një simbol i vërtetë i Parisit dhe historisë franceze. Ai ndodhet në sheshin Charles de Gaulle, i quajtur ndryshe Place de la Etoile ose Yjet)dhe konsiderohet më i madhi në Evropë. Lartësia e harkut është më e larta midis të gjitha harqeve triumfale në botë – 49.51 m, gjerësia – 44.82 m, trashësia – 22 m.
Koncepi
Koncepti i “triumfit” erdhi nga Perandoria Romake. Kur legjioni, nën udhëheqjen e komandantit, fitonin mbi trupat e armikut, merrnin robër e pasur, kur hynin nw Romw, nderoheshin me një hyrje triumfuese përmes njw harku. Romakët e quanin rrugën triumfuese nga Champ de Mars në Kapitol. Kështu që Gaius Julius Caesar u bë i famshëm për fushatat e tij, duke fituar respekt dhe njohje si një gjeneral i shquar.
Duke e konsideruar veten një strateg të pamposhtur dhe një monark të madh, Napoleoni vendosi të marrë hua këtë ide në mënyrë që të organizonte procesione të ngjashme dhe festime festive në nder të vetvetes, ushtrisë së tij dhe në emër të Francës pas fitoreve të shkëlqyera.
Historia
Napoleoni I Bonaparti në 1806, një vit pas betejës së Austerlitz, urdhëroi ndërtimin e Harkut të Triumfit për nder të revolucionit dhe fitoreve ushtarake.
Projekti i harkut u krijua nga arkitekti Jean-Francois Chalgrin dhe u krijua në stilin e lashtë Romak. Përshkrimi i përbërjes së harkut të ardhshëm tingëllonte kështu: “një grup drejtkëndësh i prerë nga një hapje e lartë”. Guri i parë u vendos nga vetë perandori në verën e vitit 1906. Në 1810, Napoleoni u martua me princeshën austriake Marie-Louise. Ajo duhej të kalonte nën harqet e këtij harku, por struktura nuk ishte ende gati. Çifti kaloi nëpër një model të një harku të bërë nga druri. Modeli ishte i mbuluar me një pëlhurë, në të cilën ishin pikturuar basorelievët e famshëm.
Deri në vitin 1811, puna nuk u përfundua. Në të njëjtin vit, arkitekti që ishte i përfshirë në projekt vdiq. Për disa vjet qëndroi e papërfunduar në qendër të Parisit. Vetë Napoleoni vdiq në 1821 pa parë projektin e përfunduar.
Nën perandorin Louis-Philippe, ndërtimi i harkut përfundoi falë arkitektit Abel Bluet. Ishte viti 1836.
Në 1840, një kortezh me hirin e Napoleonit kaloi nën hark. Më pas një ceremoni e tillë u bë pas vdekjes së Victor Hugo – shkrimtarit francez me famë botërore, politikanit Louis Adolphe Thiers, Gjeneralit Joffre. Në 1821, ceremonia e varrimit të eshtrave të Ushtarit të Panjohur u zhvillua nën hark. Mbishkrimi në pllakë lexon: “Këtu qëndron një ushtar francez i cili vdiq për Atdheun në 1914-1918”.
Të dhënat
Mjeshtra të famshëm punuan në grupet skulpturore të Harkut të Triumfit. Midis tyre: Jean-Jacques Pradier, François Rud, Jean-Pierre Cortot, Antoine Etex, Bernard Gabriel Serre, Jean-Jacques Fescher dhe të tjerë. Të gjitha basorelievët dhe figurat skulpturore janë në stilin neoklasik. Në basorelievët nën hyrjen e harkuar, ka vajza me krahë që trumbetojnë. Ata janë bërë një simbol i lavdisë dhe triumfit.
Nga ana e Champs Elysees, basorelievet “Varrimi i Gjeneral Marceau” dhe “Napoleon Bonapartit te komandantit turk i kapur”. Nga ana e rrugës – “Beteja për qytetin e lashtë egjiptian të Kanob” dhe “Beteja e Arcole”. Në anët – betejat e Austerlitz dhe Jemappa.
Gjithashtu në Harkun e Triumfit mund të gjeni një basoreliev që përshkruan Napoleon Bonapartin. Perandori shfaqet me një kurorë dafine të fitores.
Më poshtë janë katër grupe të tjera skulpturore. Nga Champs Elysees – “Triumfi i 1810” për nder të nënshkrimit të Traktatit të Paqes Schönbrunn dhe përfundimit të luftës Austro-Franceze, si dhe më të famshmit – “Marshimi kundër trupave Prusiane”.
Grupi skulpturor dallohet në sfondin e të tjerëve me shprehjen dhe dinamizmin e tij. Ajo paraqet luftëtarë të udhëhequr nga perëndesha me krahë e fitores. Ajo u bë personifikimi i lirisë, Atdheut dhe himni revolucionar “Marseillaise”. Nga ana e Rrugës së Grand Armé – skulpturat “Rezistenca e 1814” dhe “Paqja e 1815”.
Në muret e harkut janë gdhendur me emrat e 128 betejave në historinë e Francës, të fituara nga ushtritë republikane dhe perandorake, si dhe emrat e 558 udhëheqësve ushtarakë francezë.
Rreth Harkut të Triumfit ka gurë graniti të lidhur me zinxhirë. Janë vetëm 100 prej tyre – saktësisht të njëjtin numër ditësh sa zgjati mbretërimi i dytë i Napoleon Bonapartit.
Muzeu
Ka një muze në Hark. Aty do të shihni jo vetëm ekspozita që lidhen me betejat revolucionare dhe ushtarake, por me ndihmën e ekraneve interaktive ju mund të transportoheni në ngjarje të largëta dhe të rëndësishme në histori. Ka një kuvertë të mrekullueshme vëzhgimi në hark. Për ta ngjitur atë, duhet të ngjitni 284 shkallë ose të merrni një ashensor pothuajse në majë dhe të ngjitni 46 shkallë.
Më 14 korrik, Dita e Bastiljes, këtu zhvillohet një paradë. Besohet se kjo është një nga ditët më të mira për të vizituar Star Square. Sidoqoftë, e vetmja negative është se në këtë ditë në mëngjes nuk mund të futeni në hark vetë.
