Më 28 tetor të vitit 1922 fashistët italianë të udhëhequr nga Benito Mussolini, ndërmarin Marshimin mbi Romë dhe dominojnë, qeverinë italiane. Ky marshim, ishte një demonstrim i organizuar masiv i cili, u organizua, nga Partinë Kombëtare Fashiste e Benito Mussolini-t . Kur trupat fashiste hynë në Romë, Kryeministri Luigi Facta dëshiroi të deklaronte një shtet-rrethim, por kjo u hodh poshtë nga mbreti Victor Emmanuel III. Të nesërmen, në 29 tetor 1922, Mbreti emëroi Musolinin si Kryeministër, duke transferuar kështu pushtetin politik tek fashistët pa një konflikt të armatosur.
Marshimi mbi Romë ishte i përgatitur politikisht nga ana e Musolinit:, ai kishte rënë dakord me liberalët, kishte siguruar mbështetjen e monarkëve (duke mohuar të kaluarën e tij prej republikani), kishte ndërtuar marrëdhënie të mira edhe me industrialistët. Pra, për këto arsye marshimi mbi Romë qe një aksion simbolik. Mbreti Viktor Emanueli III, i lau duart, sepse refuzoi të firmoste dekretin për të shpallur shtet rrethimin (autorizimin e ndërhyrjes së forcave të armatosura). Ky akt, madje, kjo mungesë me akte, i hapën portën qeverisë së Musolinit. Kjo situatë e re politike nuk ishte e pëlqyeshme nga të gjitha forcat politike në vend, por ata nuk kishin forcë që të bënim një reagim të mirëfilltë politik. Gjithashtu, vendi po ndiqte këto ngjarje me diferencë, duke pranuar ndryshimet që po ndodhnin dhe më vonë do të shendoheshin në diktaturë.