Më 11 mars 1985, vdekjes së Konstantin Chernenkos, Gorbaçov u bë Sekretar i Përgjithshëm i Komitetit Qendror të Partisë Komuniste Sovjetike. Ai do të jepte dorëheqjen më 25 dhjetor 1991. Ajo që e bëri Gorbaçovin shumë popullor në Perëndim ishte vullneti për të lënë mënjanë ngurtësinë e ideologjisë sovjetike. Këtu është historia e babait të perestrojkës...
-Pak pasi u vendos në krye të partisë, ai u takua me presidentin e atëhershëm të Shteteve të Bashkuara Ronald Reagan për të diskutuar reduktimin e arsenaleve bërthamore të instaluara në Evropë: kështu, më 8 dhjetor 1987, Gorbaçov dhe Reagan nënshkroi Traktatin INF (Traktati i Forcave Bërthamore me Rreze të Mesme) në Shtëpinë e Bardhë. Këtu është historia e Mikhail Gorbaçovit dhe historia e revolucionit të tij që çoi në rënien e murit të Berlinit, fundin e Luftës së Ftohtë dhe shpërthimin e regjimit komunist sovjetik.
–Mikhail Gorbaçov zgjidhet pas vdekjes së Konstantin Chernenko. Fjalimi nuk ndryshon shumë nga ato të paraardhësve të tij. Gorbaçov megjithatë është shumë më i ri:vetëm 54 vjeç.
–Gorbaçovi u bë sekretar i përgjithshëm i komitetit qendror i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, në një vend të trazuar, të ndenjur ekonomikisht dhe politikisht të prapambetur. Ai nxori menjëherë një mesazh të fortë ndryshimi në të dy frontet, i cili kishte si gur themeli rimëkëmbjen ekonomike dhe rilindjen morale të partisë dhe shoqërisë. Pas revolucionit, stalinizmit, shkrirjes dhe stagnimit, viti 1985 shënoi fillimin e asaj që do të hynte në histori si epoka e perestrojkës (rindërtimit) dhe glasnost ‘(transparencës).
–Popullsia ruse është ende e ndarë mes atyre që e donin (pak) dhe atyre që e urrenin (shumë), atyre që e konsiderojnë si pionier dhe atyre që e akuzojnë se i dha fund superfuqisë sovjetike. Sido që të mendoni, Gorbaçovi përfaqësoi një nga ndryshimet epokale të shekullit të njëzetë. Në këtë foto nga prilli 1986, Gorbaçovi përgëzon liderin e atëhershëm të Gjermanisë Lindore, Erich Honecker, i cili vdiq në vitin 1994, për rizgjedhjen e tij. Më vonë, rregulli midis dy liderëve u prish kur Honecker nuk ndoqi procesin e reformave të kryera nga Gorbaçovi në BRSS.
–Jeta e Mikhail Sergeeviç Gorbaçov filloi në fshatin Privol’noe, më 2 mars 1931. Nëna e tij, Marija Panteleevna Gopkalo ishte një fshatare në një fermë kolektive, ndërsa babai i tij, Sergej Andreeviç Gorbaçov, punonte si traktorist. Pas kthimit nga lufta, Sergej Andreevich i mësoi të gjitha sekretet e zanatit të riut Mihail, i cili filloi të punonte me përkushtim si traktorist, gjë që i dha atij, në moshën 17-vjeçare, Urdhrin e Flamurit të Kuq në punë. Për fshatin e tij, Gorbaçov kujtoi: “Njerëzit e pjesëve tona ishin të shoqërueshëm, të hapur dhe të aftë për të ndërmjetësuar, pasi harmonia midis njerëzve të grupeve të ndryshme etnike ishte parakushti kryesor për një bashkëjetesë paqësore në Kaukazin e Veriut”. Familja e Gorbaçov përjetoi urinë e tmerrshme të vitit 1933 dhe vuajti zakonet e trishta të regjimit stalinist në vitet 1930 (njëri nga gjyshërit u dëbua në Siberi, tjetri u gjykua për trockizëm)
–Në shkollë ai e kishte treguar veten të ishte një djalë i shkëlqyer, kështu që pas diplomimit Mikhail u transferua në Moskë për të ndjekur universitetin. Vitet e tij studentore shënuan fillimin e veprimtarisë së tij politike brenda Komsomol, organizatës rinore të partisë. Gjithashtu gjatë studimeve universitare, Gorbačëv u takua me Raisën, me të cilën u martua në vitin 1953 dhe e cila e shoqëroi gjatë gjithë jetës. Në vitin 1955 ai u diplomua për drejtësi dhe u transferua me Raisa në Stavropol ‘, ku filloi të punonte për prokurorin vendas dhe më pas në komitetin territorial të Komsomol. Ngritja politike e bëri atë, në vitin 1970, të mbante postin më të rëndësishëm në territor, atë të sekretarit të parë të komitetit territorial të CPSU të Stavropolit, në moshën vetëm tridhjetë e 9-vjeç. Në të njëjtin vit ai u bashkua me Komitetin Qendror të CPSU.
–Në vitet ‘80 ai u bë posti i dytë në hierarkinë sovjetike dhe kjo i lejoi atij udhëtime të shpeshta jashtë vendit. Takimet me udhëheqës të vendeve të tjera do të përbëjnë bazën për marrëdhënie të shkëlqyera diplomatike.
–Paralelisht me aksionin diplomatik, Gorbaçovi takohet edhe me liderët e partive komuniste evropiane. Në vitin 1987 ai priti një delegacion nga Partia Komuniste Italiane (partia komuniste më e fortë në një vend të NATO-s).
–Në këtë klimë të tensionit dhe për të reduktuar shpenzimet ushtarake, Gorbaçovi vendosi në vitin 1988 të tërheqë trupat e tij nga Afganistani. Vendimi u mirëprit nga shumë qytetarë sovjetikë, të shqetësuar për fatin e ushtarëve të tyre.
–Një nga masat e para të moralizimit shoqëror ishte fushata kundër alkoolizmit, e njohur më mirë në Rusi si “Fushata e Gorbaçovit”. Filloi vetëm dy muaj pas ardhjes në pushtet dhe ishte një dështim total. Masat e ndalimit, duke përfshirë mbylljen e dyqaneve dhe uljen e prodhimit të alkoolit, nuk bënë gjë tjetër veçse rritën konsumin e zëvendësuesve shumë të dëmshëm (shampo, parfume, detergjentë) dhe prodhimin e samogonit, një vodka e distiluar në shtëpi.
–E njohur në universitet, Raisa Gorbaçov (Titarenko), shoqëroi të shoqin gjatë gjithë jetës së tij, në sektorin privat dhe publik. Ndryshe nga më parë me liderët sovjetikë, Raisa shfaqej gjithmonë përkrah të shoqit gjatë takimeve të tij institucionale. Vdiq nga leuçemia në vitin 1999. “Unë dhe Raisa kemi jetuar së bashku për gati pesëdhjetë vjet, pa e ndier asnjëherë barrë për njëri-tjetrin, kemi qenë gjithmonë të lumtur bashkë. Ne e donim njëri-tjetrin, por edhe privatisht nuk ia rrëfenim shpesh njëri-tjetrit”.
–Vitet ndërmjet 1989 dhe 1991 ishin më të rëndësishmet për përfundimin e Luftës së Ftohtë. Gorbaçovi dhe ministri i tij i jashtëm u përpoqën të krijonin marrëdhënie bashkëpunimi ekonomik me Perëndimin. Gjithashtu në funksion të këtij objektivi regjistrohen edhe takimet diplomatike të atyre viteve.
–Në këtë kuadër të zhvillimit diplomatik dhe falë uljes së shpenzimeve ushtarake, Gorbaçov mori çmimin Nobel për Paqen më 15 tetor 1990, me këtë motivacion: “për rolin e tij udhëheqës në procesin e paqes që sot karakterizon pjesë të rëndësishme të bashkësisë ndërkombëtare”.
–Pas nënshkrimit të paktit të Minskut dhe traktatit të Alma Atas që dekretoi fundin e Bashkimit Sovjetik, Mikhail Gorbaçov dha dorëheqjen si President i BRSS më 25 dhjetor 1991. Ja video e mesazhit të tij zyrtar. Sekretari i fundit i përgjithshëm i Partisë Komuniste të BS, ai ka marrë tre Urdhra të Leninit dhe shumë çmime sovjetike dhe ndërkombëtare, si dhe diploma të shumta nderi nga universitete në mbarë botën. Në vitin 1990 ai u nderua me Çmimin Nobel për Paqen.
–Së bashku me Jelcinin, Breznjevin, Hrushovin dhe Stalinin e Leninin, Gorbaçovi gjithashtu meritonte një vend në imagjinatën kolektive të rusëve. Shenjtërimi zyrtar?.
–Gorbaçovi gjithmonë ka ndjekur angazhimin e tij ndaj çështjeve ndërkombëtare. Pas dorëheqjes së tij ai themeloi Fondacionin Gorbachev dhe Green Cross International dhe iu bashkua disa organizatave jofitimprurëse. Ai kritikoi politikën ndërkombëtare të SHBA-së dhe autoritarizmin e Putinit, veçanërisht pas zgjedhjes së Medvedev.
–Mikhail Gorbaçov ishte shumë i ndryshëm nga paraardhësit e tij edhe në imazhin që donte të jepte për veten e tij, shumë më pak të “balsamosur” sesa liderët sovjetikë me të cilët ishte mësuar. Në vitin 2007 ai mori pjesë në një reklamë kurioze të Louis Vuitton, ku paraqiteshin Scarlett Johannson, André Agassi, Catherine De Neuve dhe Steffi Graf si dëshmi. Fotoja reklamuese, e publikuar në gazeta dhe revista të ndryshme italiane dhe joitaliane, përfaqëson ish-udhëheqësin e BRSS në një makinë që udhëtonte përgjatë Murit të Berlinit, shoqëruar nga një çantë luksoze Louis Vuitton. Slogani thotë: “Një udhëtim na sjell ballë për ballë me veten tonë”.
–Nuk ishte hera e parë që fytyra e saj shfaqej në një reklamë. Në vitin 1997, Pizza Hut e bëri atë dëshmitarin e një reklame televizive së bashku me mbesën e tij.
Burimi: fokus.it
Përgatiti për botim: L.Veizi
