Vetë shembja është pasojë e një tërmeti katastrofik, me epiqendrën e tij në Apeninet Qendrore, i cili ndodhi në vitin 1349.
Fakti që ai u shemb pjesërisht – duke u bërë “asimetrik”, gjë që e bëri atë të famshëm në të gjithë botën, është për shkak të llojit të veçantë të nëntokës në të cilën mbështetet.
Edhe pse nuk konsiderohet një qytet me rrezik të lartë sizmik, Roma mund të preket nga tërmetet më agresive të krijuara edhe qindra kilometra larg, pasi valët sizmike, duke kaluar në tokë të ulët kompakte, mund të pësojnë një efekt përforcues.
Pjesa jugore e Koloseut, ajo e prekur nga shembja, përkon pikërisht në një nëntokë të butë, të bërë nga sedimentet e lumenjve. Amfiteatri ngrihet në fakt në zgavrën e një liqeni gjysmë artificial i cili ushqehet nga një degë e lashtë e Tiberit.
Pjesa veriore, nga ana tjetër, mbështetet në një tokë shumë më të fortë shkëmbinjsh vullkanikë dhe në fakt këtu ndërtesa ka mbetur praktikisht e paprekur.
Dëme të tjera u shkaktuan nga tërmetet e viteve 442, 484, 1231, 1255, 1349 dhe 1703.
