Nga cikli biografik i njerëzve më të rrezikshëm jashtë ligjit
Riçard Leonard Kuklinski lindi në Jersey City, New Jersey, SHBA, më 11 prill 1935. Ai hyri në histori si një nga kriminelët më të egër amerikanë, një vrasës shpesh në pagesën e mafies italo-amerikane, ai u mbiquajtur “The Iceman”, për praktikën e tij të ngrirjes së viktimave të tij. Sipas policisë amerikane, të paktën dyzet vrasje janë vepër e tij, të gjitha të vërtetuara. Megjithatë, disa vlerësime e japin atë deri në 250.
Fëmijëria
Familja në të cilën u rrit Richard, që kur ishte vetëm fëmijë, nuk ishte asgjë më pak se e ftohtë. Prindërit, të besimit katolik, ishin të dhunshëm dhe alkoolikë. Babai i tij, Stanley Kuklinski, ishte një emigrant polak, në një zonë, atë të Xhersit, e cila në fillim të shekullit të njëzetë u bë një lloj destinacioni i zgjedhur nga komunitetet polake. Nëna e tij, Anna McNally, lindi në Dublin. Të dy u martuan në vitin 1925 dhe djali i tyre i dytë është Richard.
Kriminaliteti
Vrasja e parë e regjistruar e Kuklinskit u krye në moshën 14 vjeçare. Ai arrin në fund të një paraqitjeje thuajse të pamundur të jetës, i rrahur, i fyer dhe i poshtëruar vazhdimisht nga prindërit e tij, i dhunshëm dhe me fëmijët e tjerë. Sipas deklaratave të tij, vdekja e djalit të tij të parë, Florianit, vëllait të Riçardit, ishte vepër e babait të tij. Më pas, të pyetur në polici, familjarët kanë raportuar se vdekja ka ardhur si pasojë e rënies nga shkallët.
Vitet e fundit, Riçardi merret me kafshët, të cilat i torturon dhe dëshira e tij e vetme është të dëshirojë të vrasë të atin. Në vitin 1949 ai vret një djalë të quajtur Charley Lane. Këta, në krye të një bande, keqtrajtuan Riçardin dhe reagimi i vrasësit të ardhshëm vjen në fund të një sherri, që e bën atë të godasë me shkop djalin tjetër. Pasi e ka vrarë, fsheh kufomën jashtë qytetit.
Karriera
“Karriera” e të riut Kuklinski vazhdon në një bandë kriminale, e specializuar në bastisje supermarketesh, dhe grabitje alkooli. Alkooli, rreth moshës njëzet vjeçare, bëhet një problem i vërtetë për vrasësin e ardhshëm, gjithnjë e më shumë i varur dhe i paaftë për të ndaluar. Bëhet një djalë i keq në zonë, i aftë, sipas shumë njerëzve, për të rrahur këdo për çfarëdo arsye, si për shembull një vështrim i gabuar.
Martesa
Për të ndryshuar jetën e Kuklinskit bëhet një takimi me klanin italian, i favorizuar nga njohja me një vajzë tetëmbëdhjetë vjeçare të quajtur Barbara Pedrici, me të cilën krimineli me origjinë polake martohet menjëherë pas fejesës së tyre. Megjithatë, familja e Barbarës nuk e shikon aspak mirë, edhe për faktin se nuk i përkasin komunitetit italian. Kështu çifti vendos të jetojë në buzë të qytetit, pranë pyllit, ku krimineli do të kishte fshehur shumë nga viktimat e tij të ardhshme.
Me Barbarën ai pati tre fëmijë, Merrick, Chris dhe Dwayne. Me të tre nuk mund të jetë i dhunshëm, por është gjithmonë i dashur, sidomos me të paralindurin e sëmurë. Nga ana tjetër, me gruan e tij alternon momentet e dhunës me periudha të gjata qetësie. Familjarët nuk kanë ditur kurrë asgjë për vrasjet e tij dhe as për trafiqet e tjera të paligjshme ku ishte i përfshirë, përveç në momentin e arrestimit.
Pika e kthesës
Pika e kthesës vjen kur Riçard Kuklinski takon mafiozin italo-amerikan Carmine Genovese, në shërbim të familjes De Cavalcante. Prej atij momenti bëhet krahu operacional i organizatës kriminale, duke vrarë në shërbim të tyre. Mirëpo emri i tij si vrasës qarkullon edhe në familje të tjera dhe nuk janë të paktë ata që e thërrasin për “punë” të izoluara, me pagesë për të zgjidhur çështje të paligjshme apo personale.
Mafiozi Sammy “Bull” Gravano do ta kishte thirrur për të vrarë bosin tjetër mafioz të atyre viteve, Paul Castellano, në Sparks Steakhouse. Prijësi tjetër, John Gotti, e punëson atë në vend të kësaj për të torturuar dhe vrarë fqinjin e tij, fajtor për rrëzimin aksidental të djalit të tij.
Kuklinski investon në sadizmin e të tjerëve dhe në vetvete, natyrisht. Për një kosto shtesë, ai i bën viktimat e tij të vuajnë dhe më pas sjell dëshminë e një pune të kryer mirë tek personi që e punësoi. Një nga teknikat e tij më të përdorura, përveç asaj të ngrirjes së disa viktimave, është mbyllja e një viktime që po vdes në një shpellë, të lidhur dhe të palëvizur, dhe vendosja e një kamere para tij, në mënyrë që “drejtori” i tij të mund të shohë se si minjtë e hanë të gjallë personin që duhej të vdiste. Pas arrestimit, krimineli deklaroi se asnjëherë nuk është penduar për viktimat e tij.
Punët delikate
Mafiozët që duan performancën e tij si vrasës, ndonjëherë e punësojnë edhe për punë shumë delikate, për t’i kryer në vende të largëta. Nju Jork, Cyrih, Brazil dhe shumë vende të tjera. Për më tepër, me mbështetjen e mafias, në vitet ’60 dhe ’70, Kuklinski investon në industrinë e pornografisë, që lulëzonte ato vite në Amerikë.
Gjëja që e magjeps më shumë, sipas asaj që u deklarua pas arrestimit, është “studimi i viktimës”. Megjithatë, edhe ekzekutimi nuk duhet të jetë i huaj për kënaqësitë e tij, duke pasur parasysh se ai praktikisht ka vrarë në çdo mënyrë të mundshme, nga armët dhe pushkët, bombat e deri te shkopinjtë dhe thika. Përveç kësaj, në një moment të karrierës së tij si vrasës, ai specializohet në vrasjen me një përzierje cianidi, e cila i merr jetën viktimës në më pak se pesë sekonda, duke e maskuar ngjarjen si arrest kardiak.
Harkat, asfiksimi nëpër qese plastike, me duar të zhveshura dhe duke u mbytur, plotësojnë tablonë e mënyrës së tij të vepruarit. Këtyre metodave të neveritshme, duhet t’u shtojmë aftësinë e tij të jashtëzakonshme për të fshehur kufomat, e cila shpesh dhe me dëshirë e bën atë t’i copëtojë viktimat e tij, t’i shpërndajë gjurmët e tyre pothuajse kudo.
Dënimi
Njeriu që i dha fund jetës së tij si vrasës quhet Domenico Polifrone. Ky i fundit, një agjent i fshehtë, më në fund arrin të grumbullojë një sërë provash kundër Kuklinskit, duke e inkuadruar atë përfundimisht më 17 dhjetor 1986, pas vitesh hetimesh të shpenzuara në gjurmët e tij, të mashtruar vazhdimisht nga aftësia e kriminelit për të kryer vrasje gjithmonë në një mënyrë tjetër. mënyrë, pa lënë kurrë gjurmë.
I dënuar me burgim të përjetshëm, pasi ka rrëfyer një numër të panjohur vrasjesh, Riçard Kuklinski nuk dënohet me vdekje për shkak të mungesës së dëshmitarëve okularë. Përveç Castellano-s, atij i besohet edhe vrasja e bosit tjetër mafioz, Carmine Galante.
Ai është i mbyllur në burgun e Nju Xhersit, në të cilin, në momentin e kapjes, ndodhej edhe vëllai i tij Jozefi, i akuzuar për përdhunimin dhe vrasjen e një vajze dymbëdhjetëvjeçare. Kuklinski do të kishte refuzuar gjithmonë ta takonte, duke marrë si rregulla bazë të mënyrës së tij të punës diktatin e mafies së lashtë italiane, sipas kodit moral të së cilës dhuna ndaj të miturve dhe grave ishte një krim i papranueshëm.
Ndërsa në paraburgim, Riçard Kuklinski bindet të japë intervista, duke marrë pjesë në disa dokumentarë. Shkrimtari Philip Carlo e bind atë të shkruajë biografinë e tij, e cila botohet nën titullin “The Ice Man: Confessions of Mafia Contract Killer”. Këtu përfshihen praktikisht të gjitha krimet e tij, të cilat sipas tij do të ishin rreth 200 e më shumë, në një periudhë kohore që varion nga viti 1948 deri në vitin 1986.
Vdekja
Riçard “The Iceman” Kuklinski vdiq në moshën shtatëdhjetë vjeçare, në orën 1.15 të mëngjesit, më 5 mars 2006, në Trenton, New Jersey. Ndonëse autopsia e mjekësisë ligjore konstatoi një vdekje natyrale, ekziston dyshimi se ai mund të jetë helmuar.
Në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Toronto në shtator 2010, shpallet filmi për jetën e vrasësit me origjinë polake, bazuar në librin e Philip Carlo dhe prodhuar nga Matty Beckerman’s Natural Selection. Me skenar të David McKenna rolin e protagonistit e mbajti aktori Mickey Rourke.
Burimi: biografieonline.it Përgatiti për botim: Monada Myshketa
