Nga Ben Andoni
Demokracia jonë i ngjan një shakaje të madhe, ku po ‘qeshim’ me ato që shikojmë e dëgjojmë, paçka se zakonisht po na qeshin. Cilët? Më së shumti: Ata, të zgjedhurit tanë. Zgjedhjet, elementi kryesor i demokracisë, po ashtu, janë një përqeshje e madhe. Në fare pak raste pas zgjedhjeve në Shqipëri, palët e kanë respektuar njëra-tjetrën. Ndarja e palëve prej zgjedhjeve është aq e madhe, sa duket sikur jemi ende në periudhën e para Luftës së Dytë Botërore. Aq të përfolura janë zgjedhjet tona, saqë rezultati parashihet mirë qysh para se të votohet. E jo më kot: shikoni se cilët janë në masën më të madhe në parlament, nga të dy krahët! Këqyrni sa qesharake është kur besojmë se kemi fuqinë për të zgjedhur përfaqësues e duhur në sallën e parlamentit! Ai është e do mbetet në dorë të kryetarëve të dy partive kryesore, që në fakt pas vitit 2008 e kanë kthyer shtetin në një zgjedhje të vetëm dy njerëzve, kryetarëve të PS dhe PD-së, që pas zgjedhjes shndërrohen në kryeministrat tanë.
Për të qeshur është se Berisha i vitit 2008, kujtoi se me pushtetin që iu dhá nga marrëveshja me Ramën, do të drejtonte pafund. Pa ditur, se njeriu i tandemit politik, do ia bënte jetën aq të vështirë dhe do drejtonte ai pafund. Ose si e tha dikur Rama publikisht: Do të iki, por vetëm kur ta mendoj Ai. Po, a është kjo vallë demokracia, që kërkonim dhe meritonim në dekadën e tretë të shekullit XXI? Demokracia e sotme përbën thjesht e vetëm një homonim të demokracisë së vërtetë, pasi demokracia sot në realitet nuk përbën më ‘sundimin nga populli’. Ndërsa njerëzit kënaqen dhe shullëhen me lajme boshe dhe me reality show, po mbetemi shpesh të habitur përballë një bote, që funksionon jashtë nesh, ndërsa përballë kemi politikanë, që bëhen gjithnjë e më të pasur dhe të fuqishëm, ku edhe Pushteti i Drejtësisë duhet të matet mirë, ndaj tyre, ndërsa ne vazhdojmë e sorollatemi në tema, që janë larg interesit të thjeshtë publik.
Me pak fjalë: S’ka ndjesi më të madhe humori, sesa kur besojmë se ne, publiku, kemi kontroll. Kontrolli ynë i vetëm është ushqimi, që na serviret prej çmendurisë së këtij realiteti, mbushur me veprimet e dhunshme ngado dhe me ekspansionin e kronikës së zezë, njoftimet e të cilës për korrupsionin e vrasje, kanë krijuar një xhungël nga ku zor se mund të dalësh. Filmi “Joker” i shkon më së shumti këtij realiteti që po ndodh tek ne, ose që mund të ndodhë në të vërtetë, ndërsa secili nga ne, ngadalë si në sekuencat e tij, po rrëshqet nga realiteti në çmenduri. Kurrë nuk ka dëgjuar njeri kaq fyerje, nëpërkëmbje, vrasje ose denigrime sa në këtë lloj demokracie, të paktën tek jona. Mbase, për ngushëllim kemi tashmë ngado Evropën Lindore dhe atë që po ndodh në Serbi, Hungari apo edhe në Poloni, në ditët e fundit.
