Sipërmarrje që kërkojnë punonjës me dëshpërim dhe individë të aftë që trajtohen me pagesë papunësie. Është ky një ndër paradokset që shoqëron jetën socio-ekonomike të Shqipërisë. Vetëm gjatë vitit të shkuar, nga arka e shtetit dolën 832 milionë lekë për pagesat e papunësisë, shofer kjo e përafërt me atë të periudhës së pandemisë.
“Unë gjykoj në këtë rast qeveria duhet të vendosi një periudhë, një afat, pasi ka edhe individë nuk pranojnë për shkak të llojit te punës. Duhet të japim një periudhë 6 mujore, 1 vjeçare që ain ë këtë rast të mundtë gjejë punën, në të kundërt duhet të shkëputet pagesa pasi nuk është e drejtë në aspektin social, ekonomikë apo atë njerëzor”, thotë për A2 CNN Klodjan Shaqiri, ekspert i funksioneve të burimeve njerëzor.
Shpenzimet për pagesat e papunësisë vitin e shkuar kanë tejkaluar me 68 milionë lekë planifikimet fillestare të Ministrisë së Financave.
“Qeveria shqiptare ka politike publike të kufizuara dhe individuale. Në këtë rast kemi individët me nevoja të veçanta që marrin pension për të ndihmuar disi me jetesën e tyre por jo plotësisht”, thotë Shaqiri.
Studiues të jetës sociale dh ekonomike të vendit vlerësojnë si tejet të rëndësishëm përfshirjen e individëve shpesh edhe të dekurajuar në tregun e punës. Në këtë rast nga buxheti do të dilnin më pak para dhe këta të fundit do të kontribuonin përmes punës së tyre.
“Në këtë rast ministritë mund të bashkëvepronin në mënyrë që këta individë të përfshihen në tregun e punës sipas aftësive të tyre”, thotë Shaqiri.
Bashkë me pagesat e papunësisë, vitin e shkuar u zgjeruan edhe shpenzimet për ndihmën ekonomike.
