Nga Sebi Alla
Shuplakë, grushte dhe fyerje mbi një gjimnazist vetëm 18-vjeçar, kamerier në një kompleks të njohur në Vlorë. Dhunuesi mund të ishte kushdo. Një i dehur, një i dehidratuar nga trutë, apo kapadai idiot që i ka veshur vetes rolin e të fortit. Por jo, qëllon që të dy dhunuesit janë në një tavolinë, polici që duhet të jetë kundër krimit dhe një tjetër i skeduar për krime. Dhunë mbi të riun, ëndrra e të cilit është studimi dhe puna për të mbajtur veten dhe familjen, me nder që ja jep puna dhe dije që i vjen nga vetja dhe sakrifica prindërore. Është nxënës ekselent…!
E mavijosën, e fyen, e shanë. Dhimbja fizike ikën shpejt, por atij djaloshi e shumë të tjerëve si ai, të së njëjtës moshë e shtrese shoqërore, i vranë shpresën, jo dje, jo sot, por ngadalë, për dekada. Dhe zinxhiri i të fortëve nuk paska fund, në një ngjarje që tregon më shumë se një sherr lokal në një bar lokali.
Dhunuesi polic dhunohet nga të tjerë më të fortë se ai, bartës së ligjit të pashkruar të xhunglës sonë. E pas tyre një tjetër “dhunë”, vjen nga një më i fortë se të gjithë të fortët, shteti, me përfaqësues kryeministrin i cili në përgjigje të mllefit qytetar “dhunon” paksa ligjin kur shprehet se: “Pezullimi nga detyra i efektivit të Policisë së Shtetit Dibër, që jashtë shërbimit ka marrë pjesë në një konflikt të shëmtuar fizik në Vlorë, është vetëm masa e parë që duhet të pasohet nga përjashtimi i këtij individi pa kthim në radhët e policisë, si edhe nga dorëzimi i tij në duart e drejtësisë sapo të dalë nga spitali”.
Edhe kryeministri tregoi “dhunën institucionale”, pasi të drejtën për përjashtim të përhershëm nga radhët e policisë e ka kreu i Policisë së Shtetit, e po ashtu është në tagrin e drejtësisë së “pavarur” të vendosë ose jo nisjen e hetimeve. Por në këtë lojë të fortësh, fiton më i forti dhe pësuesi është gjithnjë ai që quhet më i dobët, që në fakt është shumë më i fortë se ata. Ai djalë 18-vjeçar as reagoi për mbrojtje, por ktheu faqen tjetër. Përse? Mos një polic me shapka (jashtë shërbimit) nuk e shtrinte dot përdhe?
Po edhe ia mundte fiziku, por ai ndeji, duroi dhe përjetoi një krim të shëmtuar që nisi në buzën e banaku të barit, për të përfunduar lart e më lart. Shoqëria u nda. Tashmë ankohen familjarët e policit se sipas tyre pasi dhunoi kamerierin, dhunuesin e dhunuan pronari i lokalit e një 15 të tjerë… të fortë edhe ata. Muskuj e para, kjo e fundit blek edhe grushtfortët. Në spital është polici, por me ca lëndime fizike, plagë që ia shuan koha, pa dalë akoma vera. Ajo çka mbjellim çdo ditë dhe e vadisin këta “bahçevanë krimi” është dhunimi nga një grupi të vogël mbi shumicën qytetare. Edhe policin e “dhunon” shefi i policisë që i jep një vend pune dhe e degdis jashtë rrethit për të ruajtur postet për tarafin e tij dhe jo meritën e gradës.
Edhe atë shefin e shefit e dhunon dikush tjetër që ka fuqi ta urdhërojë pa rregull e ligj, e ta përçudnojë sa herë nuk i shkon diçka sipas midesë. Në numër pak të fortë gjen, një dreq grushti janë ata që përdorin grushtet, koburen dhe vulën, ama nënshtrojnë një shoqëri dhe qytetari. Sa shpejt harruam. Kamerierë janë vrarë si “dem kolateral”, sanitare dhe qytetarë pa boxh kujt po ashtu, sepse të fortët i zë gjaku e zbrazin armë kuturu, pa pyetur se drejt kujt shkojnë ato plumba.
E kur vjen koha në ndonjë rast të përballen edhe ata kanë një më të fortë, prokurorin e gjykatësin, që edhe ai bën të fortin, për tu zbutur nga ndonjë shuk i madh valute. Nëse ndonjë i drejtë jep drejtësi, e të plas përjetë dyerve të burgjeve, ka ende shpresë për të fortët. Një më o fortë se vetë forca, ndryshon Kodin Penal, jep liri edhe për të dënuarit përjetë…!
Le të mllefosemi në rrjetet sociale, të harrojmë ca kohë derisa të vijë një dhunë tjetër dhe si gjithnjë, historikisht të reagojnë histerikisht, pa e kuptuar se kemi në duart forcën e madhe, protestën, që kurrë se përdorim ku duhet e si duhet, duke u bërë mish për top në revoltat politike dhe jo për kërkesat qytetare. Kush fitoi? Forca. Kush humbi? Qytetaria, dija, ndershmëria. m.p.
