Nga Fejzo Subashi.
Në një klimë ku besimi ndaj institucioneve publike shpesh zbehet dhe akademia shqiptare në shumë raste vuan nga një plogështi e pafalshme, Universiteti Bujqësor i Tiranës ka treguar se suksesi është i mundur. Jo përmes propagandës, jo përmes retorikës, por përmes punës konkrete, përkushtimit të përditshëm të drejtuesve, shefave të departamentit, dekanëve dhe udhëheqjes me vizion.
Ky institucion, tradicionalisht i njohur për kontributin në formimin e të gjitha niveleve të kuadrove dhe drejtuesve në bujqësi, mjedis, veterinarisë, teknollogjis ushqimore dhe zhvillim rural etj, sot është shndërruar në një qendër akademike moderne dhe dinamike që rivalizon çdo homolog në rajon, por dhe si udhërrëfyes për homologët dhe universitet publik shqiptar për ritëm zhvillimi, ndërkombëtarizim, cilësi mësimdhënieje dhe impakt real në shoqëri.
Në zemër të këtij transformimi qëndron një figurë që nuk e ka kërkuar kurrë zhurmën, por e ka gjetur natyrshëm respektin: Prof. Bardh Sallaku. Me një stil të qetë por të vendosur, ai ka bërë atë që shumë e shpallin, por pak e realizojnë: ka modernizuar një universitet publik pa cenuar shpirtin akademik të tij.
Prof. Sallaku ka ditur të lançoj programe studimore që balancojën me mençuri kërkesat e tregut të punës me nevojat e formimit të plotë të studentëve, duke promovuar një kulturë cilësie dhe bashkëpunimi. Me një angazhim të jashtëzakonshëm për ndërkombëtarizimin e UBT-së, ai ka siguruar marrëveshje, projekte, shkëmbime dhe standarde të krahasueshme me universitetet më të mira të rajonit dhe përtej.
Por më e rëndësishmja: Prof. Sallaku ka kthyer Universitetin Bujqësor në një qendër graviteti, jo vetëm për studentët, por edhe për institucionet vendimmarrëse, për median, për biznesin dhe shoqërinë civile.
Ky është modeli që duhet të frymëzojë dhe njëherazi të sfidojë të gjitha institucionet akademike dhe shkencore në vend, ato që sot ndodhen në gjumë institucional, që për vite të tëra funksionojnë vetëm si skema pagese për tituj, pa risi, pa ndikim, pa shpresë për brezat e rinj.
Nuk mund të kemi një Akademi Shkencash që hesht përballë problemeve madhore të vendit, ndërkohë që një universitet si UBT dëshmon se ka ende idealizëm, përgjegjësi dhe ambicie.
Ndaj, suksesi i Universitetit Bujqësor dhe i Rektorit Sallaku nuk duhet parë vetëm si meritë personale apo institucionale, por si provë publike se edhe në Shqipëri mund të bëhet universiteti ndryshe: me pasion, me dije, me lidhje të gjalla me jetën reale, me përkushtim të sinqertë ndaj studentëve.
Sot, ata që duhet të marrin leksion nga ky sukses nuk janë vetëm universitetet e tjera publike, por edhe vetë strukturat akademike e shkencore që kanë humbur misionin dhe drejtimin.
Në këtë frymë, i shpreh mirënjohjen time të thellë Prof. Bardh Sallakut dhe gjithë stafit të Universitetit Bujqësor për përkushtimin, vizionin dhe arritjet. Ata janë bërë jo vetëm krenaria e ish-studentëve të këtij universiteti, por edhe një burim frymëzimi për të gjithë ne që ende besojmë në rilindjen e dijes si themel i vërtetë i përparimit të Shqipërisë./kb
Universiteti Bujqësor: Një Model për Arsimin e Lartë dhe Një Zgjim për Homologët
