Shtatori pritet të jetë një muaj kyç për të ardhmen e Partisë Demokratike, ndërsa kriza e gjatë politike dhe organizative vazhdon të rëndojë mbi këtë forcë politike.
Pas humbjeve të njëpasnjëshme zgjedhore dhe përçarjes së thellë të brendshme, lind pyetja e natyrshme: a do të vijë më në fund momenti i reflektimit dhe i reformimit të vërtetë, apo do të shohim sërish të njëjtin skenar të njohur, ku gjithçka vendoset në mënyrë të njëanshme?
A do të reformohet PD-ja? Kjo është pyetja që i bëjnë vetes shumë anëtarë dhe mbështetës të saj, të zhgënjyer nga mungesa e demokracisë së brendshme dhe mungesa e një vizioni të qartë për të ardhmen. Ka një pritshmëri të qartë që drejtuesit aktualë të marrin masa konkrete për të hapur partinë, për të përfshirë figura të reja, dhe për t’i dhënë fund modelit ku vendimet merren në një rreth të ngushtë. Por deri tani, shenjat nuk janë premtuese.
A do të vijojë PD me avazin e përhershëm, ku Berisha vendos për gjithçka? Kjo është një tjetër dilemë thelbësore. Megjithëse ai vijon të ketë ndikim të madh brenda partisë, një pjesë e konsiderueshme e opinionit publik e sheh këtë si një pengesë për ringritjen reale të opozitës. Nëse vazhdon modeli ku çdo emër është i paracaktuar dhe strukturat funksionojnë më shumë për të legjitimuar vendime të marra paraprakisht, atëherë vështirë të ketë një ringjallje të besimit publik ndaj kësaj force politike.
PD ka ende kohë për të ndryshuar kurs, por dritaret e mundësisë po ngushtohen. Nëse vjeshta sjell më shumë nga e njëjta retorikë dhe manovra të vjetra, atëherë shumëkush do të shohë alternativat diku tjetër – ose do të heqë dorë fare nga angazhimi politik. Pyetja e vërtetë është: a kanë guxim drejtuesit e saj të pranojnë realitetin dhe të ndërmarrin reforma të dhimbshme, apo do të mjaftohen me ruajtjen e status quo-së në emër të “unitetit” dhe “historisë”? Koha do ta tregojë, por shtatori mund të jetë vendimtar. m.p.
