Last Updated on 25/11/2025 by EL
Nga Ylli Pata
Procesi “Partizani” është dosja e parë e plotë e Prokurrisë së Posaçme ku të pandehurit akuzohen për korrupsion dhe ka shkuar në gjykatë.
Por po kalojnë muaj dhe procesi i shumëpritur nuk po fillon. Yçkla proceduriale avokatësh, apo palësh në process kanë bërë që shtyrjet të vendosen në një zinxhir i cili nuk po baron.
E fundit ishte shtyrja e sotme, si pasojë e mos ardhjes së avokatëve të njërit prej të pandehurve. Natyrisht problemet dhe vakumet proceduriale që krijohen në një process të tillë, shumë i pritshëm nga publiku, janë të parashikueshme.
Pasi një process gjyqsor nuk është një seancë mbledhjeje ku flet njëri dhe dikush sa për formë. Është realisht prova e parë reale e Gjykatës Speciale në një process të nivelit të lartë, jo vetëm se ka nën akuzë njeriun më të pushtetshëm të vendit për 30 vjet, pore dhe dosja është një material me peshë të rëndë.
Flitet për shndërrimin e një prone të madhe dhe shumë të vlefshme shtetërore në një pronë private për familjen e Kryeministrit, ku më pas janë ndërtuar kulla të mëdha, e fitimi është shumëfishuar.
Përpos brendësisë së dosjes, bindjeve të palëve dhe publikut atë se është vërtetë e paligjshme kalimi i pronës apo jo, pritshmëria apo prova është diku tjetër.
Të zhvillohet më në fund një process i vërtetë, real i hapur dhe sa më i paanshëm gjyqësor i përmasave dhe standardeve europiane. Ku të gjitha palët të kenë mudnësinë të paraqesin qëndrimin e tyre mbi materialin e dosjes, e jo për xhingla mingla proceduriale.
Ku dëshmitarët e secilës palë të sfilojnë në mënyrë të rrjedhshme e të thonë ata që dijnë, duke i dhënë kështu publikut një panoramë të qartë për atë që ndodh.
Pa nevojën e “përkthyesve” me mikrofonë në dorë, apo ulemave të darkës, ku intepretojnë faktet, njësoj siç bëjnë me librat e shenjtë rrufjanët e çdo ngjyre.
Krijimi i një axhende dhe programimi metodik, ndoshta edhe me asistencë ndërkombëtare e një kalendari modern procesi, do të krijonte mundësinë për një process, i cili nuk varet nga cic-micet apo aksidentet ditore. Por ka një program të qartë, të cilin janë të detyruar ta zbatojnë të gjitha palët.
Nga ana tjetër, kjo provë është edhe për transprencën, mënyrën që do të gjendet që publiku ta ndjekë vetë procesin, pa nevojë interpretative. Natyrisht gazetarët, kronistët do të bëjnë punën e tyre duke raportuar çfarë ndodh, siç edhe analistët apo opinionistët e të gjithë qëndrimeve. Por lënia e publikut që ta shikojë vetë procesin, përbën një kërkesë nga shumica që shikohet edhe në sondazhet e ndryshme.
Shtyrjet, po japin sinjale se kemi të bëjmë me një kalendar, apo metodë pune ku palët, në këtë rast të akuzuarit po diktojnë zvarritjen për të mos pasur një proces të qartë.
Siç po ndodh edhe me Gërdecin, ku asnjëherë publiku nuk ka mundësi të ndjekë seancat, e shumicën e zhvillimeve e merr vesh nga deklaratat e njërit prej të pandehurve që është deputet.
Sinjale që krijojnë perceptimin e një drejtësie me axhendë apo ndikim të faktorëve që kanë konflikte interes inga vetë procesi, në këtë rast të akuzuarit./e.t