Mëngjesin e 20 dhjetorit 1973, kryeministri i Spanjës, Luis Carrero Blanco, u vra pasi automobili me të cilin po udhëtonte u shkatërrua nga një shpërthim. Hetimet e autoriteteve spanjolle zbuluan se një tunel ishte hapur nga bodrumi i një shtëpie nën një rrugë në Madrid që ai e përshkonte rregullisht për të shkuar dhe kthyer nga meshët. Një pajisje eksplozive e fuqishme u aktivizua ndërsa makina e tij kalonte sipër.
Organizata Separatiste Baske ETA mori përgjegjësinë për atentatin, duke deklaruar në një komunikatë për një gazetë franceze se e kishte vrarë Carrero Blanco për tre arsye:
— Si ndihmë në luftën kundër represionit në Spanjë;
— Për të marrë hak për vrasjen e nëntë militantëve baskë nga qeveria spanjolle;
— Për të eliminuar figurën kryesore dhe më të ashpër të asaj qeverie.
Vdekja e Carrero Blancos përkoi gjithashtu me datën e caktuar për hapjen e gjyqit në Madrid ndaj “Dhjetëshes së Carabanchel-it”. Shumica e të akuzuarve ishin anëtarë të shquar ose kishin lidhje të ngushta me Partinë Komuniste të paligjshme spanjolle, përfshirë një prift katolik. Ata akuzoheshin për lidhje të paligjshme dhe drejtimin e një grupi ilegal, me qeverinë që kërkonte dënime të ashpra nga 12 deri në 20 vjet, çka kishte nxitur zemërim të madh publik.
Pasojat në Politikën Spanjolle
Vrasja e Carrero Blancos eliminoi një nga dy figurat kyçe të planit të Francisco Franco-s për pasardhësinë e tij.
Sipas Kushtetutës Spanjolle, Carrero Blanco u zëvendësua përkohësisht nga zëvendës kryeministri Fernandez Miranda, ndërsa brenda dhjetë ditësh Franco duhet të caktonte një kryeministër të ri nga tre kandidatë të propozuar nga Këshilli i Mbretërisë. Megjithatë, zgjedhja përfundimtare do të reflektonte dëshirat e Francos.
