Më 9 dhjetor 1946, Presidiumi Popullor shpalli ligjin historik “Mbi Policinë Popullore”, duke i dhënë këtij institucioni një kornizë të qartë ligjore dhe detyra specifike, si ruajtja e rendit dhe qetësisë publike, mbrojtja e pasurisë shtetërore dhe hetimi i krimeve ordinere. Ky hap shënoi një pikë kthese në organizimin e policisë, që prej krijimit të saj më 14 maj 1945.
Ligji i vitit 1946 e ndau Policinë Popullore në degë specifike, si Policia e Komunikacionit dhe Policia Zjarrfikëse, ndërsa më vonë u krijuan struktura ndihmëse si Policia e Stabilimenteve dhe Policia Ndihmëse e Fshatit. Kjo e fundit, e organizuar në zonat rurale, përfshinte banorët vendas në rolin e vëzhguesve për lëvizjet e dyshimta, duke mbajtur nën mbikëqyrje sidomos shtetasit e huaj.
Hetuesia e Policisë Popullore, e themeluar në kuadrin e këtij organizimi, u fokusua në hetimin e krimeve ordinere, duke u dalluar nga hetuesit e Sigurimit të Shtetit, të cilët trajtonin çështjet politike dhe “armiqtë e popullit.”
Më vonë, në vitet ’80, si pjesë e modernizimit dhe përballjes me situatat emergjente, u krijua reparti special 326, i njohur si “Sampistët.” Ky repart u pajis me mjete për ndërhyrje në situata të ndërlikuara, një përgatitje që do të rezultonte e nevojshme gjatë trazirave të ambasadave në korrik 1990.
Data 9 dhjetor 1946 mbetet një moment kyç në historinë e Policisë Popullore, duke vulosur një periudhë të rëndësishme të organizimit shtetëror për ruajtjen e sigurisë dhe rendit në Shqipëri.
