Krimi në Shqipëri ka pasur shënjestër deri edhe në njeriun më të rëndësishëm të sistemit gjyqësor, kryetarin e Gjykatës Kushtetuese. Metoda e sulmit, ishte e ngjashme me ato që kishin ndodhur edhe më parë. Fehmi Abdiu dhe familjarët e tij, i shpëtuan mrekullisht një atentati me tritol në banesë pasditen e 11 nëntorit të vitit 1998.
21 vite pas ngjarjes, ai rrëfen për Top Story momentet e këtij atentati të frikshëm.
“Unë në banesë kisha një mikun tim me bashkëshorten e tij që kishin ardhur për vizitë. Për fatin e mirë tonin dhe fëmijëve të mi ishim vendosur në kuzhinën e banesës disa metër larg hyrjes kryesore. Papritur u dëgjua një zhurmë mjaft e madhe”, rrëfen ish – gjyqtari Fehmi Abdiu.
Një sasi e madhe tritoli shpërtheu në derën kryesore duke shkatërruar thuajse tërësisht banesën. Dëme të shumta pati edhe te fqinjët e familjes Abdiu, në një pallat pranë rrugës Myslym Shyri në kryeqytet.
“Që atë natë më kanë larguar nga banesa, kam banuar disa ditë te banesa e vëllait në periferi të Tiranës. Këshilli i Ministrave kishte vendoser të ruante banesën e kryetarit Gjykakatës Kushtetuese deri në vitin 2004”, rrëfen Fehmi Abdiu.
Ngjarja ndodhi nën sfondin e një klime politike të tensionuar. Vendi ishte në një fushatë të ashpër për Kushtetutën. Mazhoranca dhe opozita kishin ndasi të thella.
“Unë dyshoj më tepër se ishte një ngjarje politike për një arsye sepse në atë kohë isha shpalosur me idetë dhe mendimet e mija pro kushtetutës dhe së dyti, për referendumin e parë që kishte humbur për kushtetutën kisha shkruar kundër projektit që u paraqit nga Berisha në atë kohë, President i Republikës”, rrëfen Fehmi Abdiu.
Shpërthimi në banesën e kreut të Gjykatës Kushtetuese ndodhte vetëm dy muaj pas ngjarjeve të 14 Shtatorit. Edhe institucioni që ai drejtonte, ishte pushtuar nga ata që udhëhoqën revoltën me armë.
“U plaçkitën zyrat, u dëmtuan një pjesë, kishin hedhur kishin lënë plaçkitësit edhe plumba, gëzhoja e materiale tjera në shenjë revolte”, rrëfen Fehmi Abdiu.
Në deduksionin që bën shumë vite pas ngjarjes, Fehmi Abdiu hedh dyshime mbi disa dosje që ai kishte në dorë. Bëhej fjalë për çështje që lidheshin më konflikte pronësie.
“Në atë kohë, në atë javë, siç më vonë konstatova, vura re se ishin zhvilluar disa seanca për çështje delikate pronësie që lidheshin me vlera me shuma të mëdha, e me avokatë të ndryshëm që kishin ardhur”, rrëfen Fehmi Abdiu.
Lidhur me ngjarjen, nuk është çuar para drejtësisë askush. Dosja do të pësonte fatin e shumë ngjarjeve të tjera që kishin paraprirë. Ishte goditur kreu i gjykatës më të rëndësishme në vend, por shteti ishte i paaftë të hidhte dritë.
“Unë vija re një farë plogështie, një farë mosbesimi të personave me të cilët bisedoja, deri te prokuroria e përgjithshme, deri te ish – prokurori i përgjithshëm që më kishte premtuar që do ta vështronte çështjen sipas kompetencave, por 2-3 muaj më vonë më informoi në mënyrë private se çështja ishte pezulluar e dikush në të ardhmen do merrej me të. Është bërë një punë formale, mbase edhe e pamjaftueshme profesionale për ti shkuar deri në fund asaj ngjarjeje”, rrëfen Fehmi Abdiu.
Në rrethe të ndryshme kanë qarkulluar edhe emra autorësh, por kurrë nuk u formalizua një akuzë zyrtare. Identitetet e këtyre personazheve kanë shkuar madje deri në veshin e ish-gjyqtarit Abdiu. Provat nuk janë gjetur kurrë për fajësinë.
“Herë, herë nuk kanë munguar rastet kur të përmendeshin të dyshuar njerëz për të cilët nuk kam pas asnjë lloj dyshimi dhe as kam pretenduar të shkoj të flas për ti rënduar ose jo ata. Njerëz herë – herë përmendeshin me lidhje politike dhe herë – herë emra jurist që lidheshin me karrierën e punonjësve të Gjykatës Kushtetuese”, rrëfen Fehmi Abdiu.
