Zgjedhjet e ardhshme presidenciale franceze nuk janë vetëm një votë tjetër. Sipas një kandidati, është një mundësi e mundshme për të ndryshuar kursin dhe për të mos qenë “vasalë të SHBA-së, NATO-s dhe BE-së”.
Për një kohë të gjatë, votuesit francezë kanë dashur që kandidatët e tyre presidencialë t’u sjellin atyre ndryshim. Për një kohë shumë të gjatë, ata kanë parë që sistemi i tyre i sigurimeve shoqërore t’u sigurojë atyre gjithnjë e më pak – që do të thotë më shumë kosto nga xhepi – pasi taksat për punën e tyre gjithnjë e më pak të kompensuar nuk arrijnë të ndjekin të njëjtën trajektore, ndërsa kostoja e tyre e jetesës rritet.
Ndërkohë, Franca ka “rënë në shtrat” me vetëvrasjen kolektive ekonomike perëndimore të udhëhequr nga SHBA-ja, deri në pikën e imitimit të tendencave më të këqija të establishmentit amerikan, nga deindustrializimi dhe kontraktimi i industrisë te juridiksionet e huaja me kosto të ulët, te respektimi i çfarëdo narrative globaliste që “gatuhet”. I gjithë sistemi shitet si një lloj përfitimi për tërësinë e sferës ekonomike dhe politike perëndimore, por në të vërtetë vetëm përfiton korporatizmin global dhe elitat e tij në pushtet.
Franca është një fuqi e mesme, si Kanadaja, Mbretëria e Bashkuar, Australia dhe të tjerët. Dhe ka një rol të vërtetë për vende të tilla në botë, të cilin ata vazhdimisht dështojnë ta shfrytëzojnë. Në rastin e rrallë kur një nga këto vende guxon të pretendojë sovranitetin e vet dhe shkëputet nga xhaketa globaliste, gjen një avantazh të dukshëm. Kjo është arsyeja pse ata duhet ta bëjnë këtë më shpesh.
Për shembull, Franca dhe Kanadaja në fund i shpëtuan vetes një sherr të konsiderueshëm (dhe para) duke refuzuar të ndiqnin verbërisht SHBA-në në Irak. Ndërkohë, kritikët supozuan se kur Mbretëria e Bashkuar bëri të pamendueshmen më parë dhe u shkëput nga Bashkimi Evropian në interes të rifitimit të sovranitetit të plotë mbi vendimmarrjen e saj, ajo shpejt do të “shuhej”.
Argumentet që përdoren shpesh për këto vende nga kundërshtarët e pavarësisë së tyre është se ato thjesht nuk janë të mjaftueshme për veten e tyre. Këto kombe trajtohen si gra trofe që nuk mund të mbijetojnë pa mbrojtjen e burrit të tyre. Franca ka nevojë për BE-në, pa të cilën ajo do të rrokulliset nga forca e papërmbajtshme e SHBA, sipas opinionit publik. Kanadaja ka nevojë për SHBA-në, dhe veçanërisht fuqinë e saj ushtarake, nga frika se do të jetë në shënjestër të pothuajse çdo keqbërësi imagjinar.
Siç e ka treguar tashmë Mbretëria e Bashkuar pas Brexit-it, lënia e një marrëdhënieje të varur mund t’ju lejojë të takoheni me njëri-tjetrin, të luani me njëri-tjetrin, duke shijuar lirinë tuaj të re.
Deri më tani, çdo president francez i zgjedhur këtë shekull është përpjekur të bindë votuesit se do të rivendosin mënyrën e tyre të dikurshme të jetesës. Dhe secili prej tyre ka dështuar. Askush nuk ka pasur vërtet guximin për të marrë masat më drastike të nevojshme për të rikthyer atë lloj pavarësie ekonomike, politike dhe lirinë kombëtare.
Në këtë shkelje ka hyrë edhe ish-analisti politik 63-vjeçar Eric Zemmour – një lloj tjetër pretendenti presidencial, i dyti pas presidentit aktual Emmanuel Macron në disa sondazhe të hershme – i cili ka kaluar një karrierë duke menduar për programin e tij të fushatës, ku tregon për një pavarësi më të madhe franceze.
Zemmour iu referua Francës në shpalljen e tij të kandidaturës si “vendi i Concorde-it dhe termocentraleve bërthamore, që shpiku kinemanë dhe automobilin, këtë vend që ju e kërkoni kudo me dëshpërim, vendin që ju e doni dhe që po zhduket .”
Në një tubim masiv të nisjes së fushatës më 5 dhjetor, që dukej se ishte i mbushur me të rinj të universiteteve, turma brohoriti në çdo deklaratë, ndërsa Zemmour premtoi se, nëse zgjidhej, ai do të zvogëlonte diferencën midis pagave bruto dhe pagave neto dhe do “ulë masivisht taksat e prodhimit për të gjitha kompanitë”, në interes të Francës, që të bëhet sërish një “fuqi industriale globale” për të krijuar vende pune dhe për të ndezur inovacionin. Ai premtoi se do t’u parashtrojë votuesve çështjet kryesore me rëndësi kombëtare nëpërmjet referendumeve dhe do të tërheqë Francën nga NATO.
