Nga Fulvio Scaglione
A ka ndonjë mënyrë për të zgjidhur tensionin mes Rusisë dhe Ukrainës? Pas takimeve mes eksponentëve më të lartë të qeverive të SHBA-së dhe Rusisë, misioneve diplomatike të presidentëve, kancelarëve, kryeministrave dhe ministrave të të gjitha llojeve, telefonatat e pafundme nga njëri kryeqytet në tjetrin dhe në pritje të nismës së shpallur të Italia (e cila ka marrëdhënie të mira historike me Rusinë) dhe kryeministrin Mario Draghi, pyetja mbetet më e hapur se kurrë. Gjithashtu sepse të gjithë thonë se duan paqe por ndërkohë po përgatiten për luftë dhe alarmi nuk bie. Siç kemi shkruar prej disa kohësh, mbetemi të bindur se nuk do të ketë pushtim rus. E cila, megjithatë, e bën pyetjen edhe më të ndërlikuar: si të dilni prej saj?
Shkaqet e krizës mes Rusisë dhe Ukrainës dhe çfarë bëhet fjalë për Shtetet e Bashkuara
Një hap i parë i mirë, për ata që shikojnë nga jashtë, është të kuptojnë se Ukraina (pavarësia e saj, të qenit pak a shumë pranë Moskës apo Uashingtonit), sot si në vitin 2014, është vetëm një pretekst, fusha e një beteje që në fakt zhvillohet mes SHBA-së dhe Rusisë dhe ka vazhduar për shumë vite. Praktikisht, që nga shembja e Bashkimit Sovjetik dhe ndikimi perëndimor, nëpërmjet marrëdhënieve diplomatike të Shteteve të Bashkuara, Bashkimit Evropian dhe NATO-s, filloi të zgjerohej drejt Lindjes. Rusia, me të drejtë ose pa të drejtë, gjithmonë ka menduar se ka pasur të drejtën dhe fuqia për të ushtruar një ndikim të caktuar në vendet që u bënë të pavarura pas përfundimit të BRSS. Ajo pati sukses në Azinë Qendrore, por jo në frontin perëndimor: këtu vendet baltike (Letonia, Lituania, Estonia) dhe Ukraina u “perëndimizuan” shpejt, siç bënë vendet që ishin pjesë e “bllokut sovjetik”: Polonia, Bullgaria, Rumania, Republika Çeke, Sllovakia edhe Hungaria, e cila është ndoshta vendi më i ndjeshëm ndaj arsyeve të Moskës, është edhe në BE edhe në NATO.
Dhe Moska, përsëri me të drejtë ose pa të drejtë, e përjeton këtë si një rrethim dhe një kërcënim. Premisa ishte thelbësore për të nënvizuar një karakteristikë të kësaj krize: është plotësisht e mundur që Rusia dhe Ukraina të arrijnë të arrijnë një marrëveshje, por Rusia dhe SHBA-ja nuk do të bien dakord. Dhe mund të ndodhë që Rusia dhe SHBA të gjejnë një marrëveshje, por Ukraina të ketë ide të ndryshme. Këtu qëndron e gjithë vështirësia për të dalë prej saj. Mes Rusisë dhe Shteteve të Bashkuara, problemi është i qartë: Moska dëshiron që Uashingtoni të zbresë, të tërheqë trupat dhe armatimet (të sajat dhe të NATO-s) nga ajo që dikur e quanim “Evropa Lindore” dhe të deklarojë në një traktat detyrues se Ukraina nuk do t’i bashkohet kurrë NATO-s. , të cilin Rusia e konsideron një kërcënim të drejtpërdrejtë për sigurinë e saj kombëtare. SHBA përgjigjet se vendet e Lindjes u bashkuan me NATO-n me zgjedhje të lirë dhe se askush nuk mund të pengohet të vendosë se cilat aleanca të bashkohen dhe cilat jo.
Të dyja janë pjesërisht të drejta dhe pjesërisht të gabuara: është e qartë se nëse SHBA dhe/ose NATO vendosin raketa në Ukrainë (siç ndodhi në Itali ose Gjermani, për shembull), Rusia do të kërcënohej. Është e qartë se Rusia nuk mund të vendosë politikën e jashtme të vendeve të pavarura. Për të pohuar argumentet e tyre, ata të dy përdorin Ukrainën. Rusia duke pushtuar një pjesë të territorit të saj që nga viti 2014 (rreth 7% të totalit, midis Krimesë së ri-aneksuar dhe Donbasit rebel), duke kërcënuar se do të njohë zyrtarisht dy republikat e vetëshpallura pro-ruse të Donbasit (Lugansk dhe Donetsk) dhe fuqia e aparatit të vet peshon në ushtri. SHBA e përdorin atë si një bezdi kundër Moskës, duke e armatosur dhe me alarmet e vazhdueshme për pushtimin rus duke mbajtur një tension të lartë që pengon Rusinë, por ndërkohë rrezikon të shkatërrojë vetë ekonominë e Ukrainës para dhe ndoshta më shumë se një ngjarje të mundshme. lufte. Sipas të dhënave të siguruara nga vetë presidenti ukrainas Zelensky, vendi humbet nga 2 deri në 3 miliardë dollarë në muaj nga ikja e kapitalit dhe mungesa e investimeve.
Zgjidhje të mundshme për krizën mes Rusisë dhe Ukrainës
Por eshte. Pra, le të shohim se si dhe ku mund të arrihet një marrëveshje. Ideja më interesante erdhi nga ambasadori ukrainas në Londër, Vadim Prystaiko, i cili e shprehu dhe më pas e korrigjoi pjesërisht, ndoshta në marrëveshje me ministrinë e tij të jashtme për të hedhur gurin, për të fshehur dorën dhe për të parë reagimet. Në thelb, Prystaiko tha se, duke pasur parasysh tensionet dhe rreziqet, Ukraina gjithashtu mund të heqë dorë nga ideja e anëtarësimit në NATO (siç kërkon Kushtetuta e Ukrainës që nga viti 2019), duke mbetur e lirë për të hyrë në aleanca të tjera. Dhe nuk është rastësi që foli ambasadori në Mbretërinë e Bashkuar, një vend që javët e fundit ka hyrë në një aleancë politiko-ushtarake me Ukrainën dhe Poloninë. Në thelb: nëse Putini e shqetëson kaq shumë NATO-n, në rregull, ne do të qëndrojmë jashtë saj. Por përndryshe ne bëjmë atë që duam. Nënkuptohet: me të njëjtat rezultate. Rusia mund të bëjë mirë, edhe sepse do të vazhdojë të mbajë Krimenë, të kontrollojë Donbasin dhe të shohë Ukrainën duke luftuar për të mos qenë vendi më i varfër në Evropë, siç thonë statistikat. Gjithmonë duke patur mënjanë, për të qenë pesimist, zgjidhja ushtarake aq e frikësuar javët e fundit.
Por si të vendosim Rusinë dhe SHBA-në në marrëveshje, duke supozuar se asnjëra dhe tjetra nuk do të pranojnë atë që kërkon njëri-tjetri? Ukraina që heq dorë nga NATO do të pastronte shumë terren. Gjithashtu sepse, përtej pyetjeve parimore, askush nuk e dëshiron vërtet këtë kokërr. SHBA-ja sepse nuk ka nevojë: ata mund të nënshkruajnë nesër një traktat ndihme politiko-ushtarake me ukrainasit, nëse do të donin. Dhe në javët e fundit ata kanë dërguar ende tonelata armësh në Kiev. Shumë vende evropiane sepse e kanë frikë. Presidenti francez Macron, kancelari gjerman Scholz dhe të shtëna të tjera të mëdha kanë përsëritur se hyrja e Ukrainës në NATO “nuk është në rendin e ditës”, domethënë: ne as që mendojmë për këtë. Dhe një Evropë më e qetë, e cila nuk ka frikë nga një luftë në kontinent ose një ndërprerje e furnizimeve me gaz nga Rusia, mund të jetë gjithashtu qetësuese për Rusinë dhe SHBA-në. E cila, nga ana tjetër, mund të shfrytëzojë disa nga hipotezat e bëra në propozimin e parë të SHBA.
Dmth: trupat amerikane apo të NATO-s nuk largohen nga vendet lindore ku janë të vendosura (Baltik, Rumani, Bullgari, Poloni, pa harruar se në anën tjetër të Detit të Zi, përballë Rusisë, është Turqia. , e dyta. Ushtria e NATO-s pas SHBA-së dhe një furnizues i madh armësh për Ukrainën), por janë krijuar protokolle për të cilat Rusia mund të kontrollojë garnizonet e NATO-s ose të SHBA-së dhe SHBA-ja dhe NATO-ja ato të Rusisë. Ndër të tjera, do të ishte një mundësi për të rivendosur gjithashtu disa nga Traktatet për kontrollin e armëve bërthamore që janë anuluar vitet e fundit, duke përfshirë Start 1 (nënshkruar nga Gorbachev dhe Bush në 1991 dhe INF, traktati për ato atomike dhe me rreze të mesme raketa (edhe në këtë rast, të mira për një luftë që do të bëhet në Evropë) të nënshkruara nga Mikhail Gorbachev dhe Ronald Reagan edhe në 1987. Goditja e alarmeve të përditshme është e tmerrshme dhe e vështirë për t’u shpëtuar. Por ndërkohë të shtënat e mëdha negociojnë. Lufta do të ishte një tragjedi për të gjithë. Ne e dimë atë, por edhe ata e dinë atë.
Burimi: fanpage.it/ Përgatiti për botim: L.Veizi
