Nga Mero Baze
Në vjeshtën e vitit 1997, ndërsa Sali Berisha ishte rikthyer në selinë e PD, duke lajmëruar Tritan Shehun t’i lironte zyrën përmes pastrueses së PD, Mariza Lino, në atë kohë ambasadore e SHBA në Tiranë, planifikoi një takim pune me Berishën, për t’i tërhequr vërejtje rreth përpjekjeve për të mbajtur gjallë trazirat ndërsa qeveria e re kishte filluar punën.
Ndërsa ambasadorja po parkonte në oborrin e PD, disa “militantë” të PD filluan vërshëllimat kundër saj dhe dogjën një flamur amerikan.
Pas kësaj, biseda e ambasadores me Berishën ishte e rëndë dhe thuajse e fundit për aq sa ajo qëndroi në detyrë, por pas takimit Berisha u detyrua të justifikohej se ata që dogjën flamurin amerikan, e kishin bërë si shenjë mospajtimi ndaj ambasadores, jo ndaj SHBA (edhe atëherë kishte dy SHBA).
Një ditë pas peticionit qesharak online kundër ambasadores së tanishme të SHBA në Tiranë, Sali Berisha nuk ka bërë ende ndonjë koment. Ndryshe nga viti 1997, tani sjellja e Berishës dhe mbështetësve të tij, tregon se e kanë me SHBA.
Mbështetësit e tij vazhdojnë të inkurajojnë peticionin dhe ta quajnë atë dëshmi të njerëzve të lirë të Shqipërisë, që nuk i nënshtrohen “diktatit amerikan”.
Por ajo që bie në sy është se gjithë mbështetësit publik të Sali Berishës, përfshi dhe aleatë të tij, kanë miratuar në heshtje peticionin.
Mes tyre shkëlqen miratimi i Ilir Metës dhe entuziasmi i mbështetësve të tij të LSI, për këtë peticion. Mediat pro tyre raportojnë në kohë reale firmat që shtohen në peticion, të cilat janë nga anëtarë të partisë së tyre, ose emra të rremë.
Pastaj vijnë me radhë gjithë deputetët që mbështesin Sali Berishën. Interesant në këtë pikë janë ata deputetë që përpiqeshin të shmangnin retorikën kundër SHBA, duke thënë se e mbështesnin Sali Berishën vetëm në luftën kundër Lulzim Bashës. Tani ai u ka lënë në dorë bombën për t’i hedhur Ambasadës së SHBA dhe ata po sillen si ushtarë. Asnjë forum i grupit të Berishës, as Forumi Rinor i Këlliçit, as gratë e Vokshit, dhe as OJQ e PD nuk kanë reaguar.
Akoma më qesharak është pozicioni i atij që quhet Këshilli i Ambasadorëve, një OJQ e kontrolluar nga Ilir Meta dhe Sali Berisha, të cilët në betejën linçuese të një personi “non grata” nga SHBA, kundër ambasadores së SHBA në Tiranë, janë qartazi me linçuesin me heshtjen e tyre.
Dhe akoma më e rëndë është situata kur mendon se aty ka emra ambasadorësh dinjitozë, të cilët janë përfshirë në atë listë për shkak të karrierës së tyre dhe po ekspozohen keq për shkak të përdorimit politik që dyshja Meta- Berisha i bën këtij Këshilli.
Mendo tani që ky Këshill të japë ide për rajonin, sigurinë globale apo etikën diplomatike, kur nuk guxon të kundërshtojë as një peticion qesharak, kundër një kolegeje të tyre amerikane. Vetëm diplomatët e Moskës mund ta mbajnë këtë qëndrim.
Pra sjellja e mbështetësve të Berishës pas peticionit, është më serioze dhe më e rëndë se peticioni. Peticioni është një gjë vulgare, nga ato gjërat qesharake që di të bëjë Berisha, por mbështetja e tij nga gjithë enturazhi i Berishës tregon se ajo është një ide serioze e Berishës. Dhe kjo e bën atë të rëndë.
Nëse peticioni do mbetej një ide qesharake e disa të marrëve pas Berishës, ishte gjysma e së keqes. Por fakti që të gjithë ata që janë me Berishën, janë dhe me peticionin, tregon se tashmë ata janë një trupë anti-amerikane, dhe jo një grupim politik, që kishte probleme me Lulzim Bashën.
Sjellja e tyre tregon se të vetmen gjë që kanë seriozisht është beteja me SHBA, çka është dhe ëndrra e fundit e Sali Berishës në këtë jetë. Të gjithë të tjerët, janë gati të shkojnë në varr pas tij, si mumiet egjiptiane pas faraonit.
