Nga cikli biografik i njerzve më të rrezikshëm jashtë ligjit
Ai quhej Buç Kasidi (Butch Cassidy). Një i jashtëligjshëm i vërtetë, ai që kishte krijuar një bandë për të grabitur hekurudhat dhe bankat në jugperëndim të Shteteve të Bashkuara. Megjithatë, megjithëse ishte një nga banditët më të kërkuar të Amerikës, ai u bë i njohur si një lloj “hajduti zotëri”; një njeri i poshtër por i këndshëm, duke iu përmbajtur traditës, madje i aftë për t’u pëlqyer dhe për të qenë i mirë në tavolinat popullore. Nga ana tjetër, mitologjia e lidhur me personazhin tregon se ai nuk vrau kurrë dhe se ishte një person jashtëzakonisht i këndshëm dhe i qetë.
Robert Leroy Parker, ky është emri i tij në regjistër, lindi në Beaver, Utah më 13 prill 1866. I fundit nga trembëdhjetë fëmijët e një familjeje mormone (dhe ndoshta “butësia” e tij mund të ti atribuohet kësaj linje), ai e kaloi adoleshencën e tij në fermën Circleville në Jutah. Këtu ai takoi një kauboj me përvojë të quajtur Mike Cassidy, i cili pati një ndikim të rëndësishëm tek ai duke e udhëhequr në artin e grabitjes.
Në vitet në vijim, Roberti u largua nga shtëpia dhe punoi në disa ferma, ndoqi një rrugë që e bëri atë të ishte një kauboj endacak dhe një i jashtëligjshëm. Në vitin 1892 ai u ndal në Rock Spring në Wyoming ku veshi përparësen si ndihmës tek një kasap dhe këtu mori pseudonimin “Buç” (Butch – Kasapi).
Që atëherë ai vendosi të ndryshojë emrin e tij; ai e mori mbiemrin Kasidi (Cassidy) pjesërisht për nder të njeriut që e admironte aq shumë, por edhe sepse ishte emri i një të jashtëligjshëm të njohur tashmë: në sytë e Buç ishte një “kartë thirrje” e shkëlqyer.
Goditja e parë nga banda e Buç Kasidit, megjithëse dështoi për shkak të punonjësit të guximshëm që refuzoi të hapte kasafortën megjithë kërcënimin e armëve, daton në mbrëmjen e 3 nëntorit 1887 në hekurudhën Rio Grande në Denver, Kolorado. Anëtarët e bandës, pasi pranuan të mos derdhnin gjak, u larguan duarbosh.
Ata u përpoqën përsëri më 30 mars 1889, këtë herë kundër Bankës së Parë Kombëtare të Denverit. Banda përbëhej nga Buç Kasidi dhe Tom Mekkarti. Kasidi informoi menaxherin se ai ishte në dijeni të një komploti për të grabitur bankën dhe menaxherit të zbehtë dhe të emocionuar që po kërkonte informacion për të, ai u përgjigj: “Si e kuptova? Thjeshtë jam unë organizatori.” Ai nxori një shishe duke thënë se ishte nitroglicerinë dhe se gjithçka do të shpërthente: atij iu pagua menjëherë një çek për 21,000 dollarë.
Buç Kasidi dhe Tom Mekkatri dolën nga banka dhe Buç hodhi shishen që përmbante vetëm ujë në një kosh plehrash.
Krimi i parë i bandës ishte grabitja e bankës San Miguel në Telluride, Kolorado më 24 qershor 1889, e kryer me Tom Mekkarti, Mat Varmer dhe Bart Madden. Perfekt i suksesshëm, pasi çmobilizuan arkëtarin: ata tërhoqën 10,000 dollarë. Banda doli pa gjak, duke kaluar dimrin nëpër shkurre.
Pasuan vite bastisjesh, grabitjesh e çaste “prehjeje”, në të cilat Buç, për të qetësuar ujërat pas një goditjeje, iu dorëzua edhe një pune të ndershme; më pas veprimtarinë e tij kriminale e shtriu edhe në vjedhjen e kuajve.
Ndër të tjera, ky lloj Robin Hudi i perëndimit, duket se ka marrë përsipër të sjellë ilaçe dhe ngushëllim për të sëmurët e zonës.
Nuk munguan ngjarjet tragjike me disa të vrarë mes burrave të bandës. Në vitin 1894, pasi tentoi një grabitje të armatosur, ai u befasua nga Sherif Uard, i cili, pas një përplasjeje zjarri, arriti të plagosë banditin dhe ta arrestojë. Buç Kasidi u mbyll në një burg për dy vjet ku, megjithatë, ai nuk pushoi së sajuari grabitjet dhe goditjet përfundimtare.
Vendimet janë marrë në kohë pasi janë hapur dyert e IEVP-së.
Buç për këtë rast katalizoi rreth tij një grup kriminelësh, rreth tridhjetë persona, të cilët e kishin riemëruar veten “Wild Group”: ai u bë menjëherë lideri i ri (në krah të tij ishte edhe shoqëruesi mitik i aventurave Sundance Kid).
Pjesa më e madhe e krimeve të bandës ndodhën midis viteve 1896 dhe 1901 me goditje të bujshme, si ajo e vitit 1897 ku ata sekuestruan rrogat e minatorëve të “Portës së Kalasë”.
Pasuan më shumë sulme të pamatura, por më së shumti një grabitje treni në Union Pacific në Tipton, Wyoming, më 29 gusht 1900, e ndihmoi atë të identifikohej (ai u njoh nga njerëzit e shumtë në bord).
Buç vendosi të shkonte në Amerikën e Jugut për të marrë ajër më të mirë, por nevojiteshin më shumë para: ai mori shumë para nga grabitja e bankave dhe trenave të tjera. Më pas u zhduk nga qarkullimi.
Ne e dimë se ai e kaloi këtë lloj mërgimi vullnetar, të gjuajtur, së bashku me Sundancen e pandarë, midis Argjentinës, Bolivisë dhe Kilit, në një përpjekje të ndrojtur për të punuar si mbarështues të ndershëm.
Në një përleshje të përgjakshme me agjencitë boliviane të zbatimit të ligjit më 6 nëntor 1908 (data e supozuar), Kasidi dhe Sundance duket se kanë vdekur. Duket, sepse askush nuk është i sigurt se ishin ata. Shumë e pranuan idenë se dy “amerikanët” vdiqën në të shtënat në San Vicente, por legjenda thotë se të dy u besuan të vdekur dhe se ata e kaluan pleqërinë e tyre në Perëndim me një emër të rremë.
Filmi i famshëm i vitit 1969 me të njëjtin emër nga George Roy Hill, me Paul Newman dhe Robert Redford, i kushtohet atij.
Burimi: biografieonline.it
