Nga Marina Hyde
“Zgjidhjet” surreale të kryeministrit të ardhshëm të mundshëm për omnikrizën e Mbretërisë së Bashkuar ndihen sikur janë transmetuar nga një galaktikë e largët
“Kostoja e jetesës” është një shprehje e përdorur tani aq shpesh, duke përfshirë edhe ata në pozita pushteti, saqë është e mundur të përfundosh duke harruar se sa tepër të zymta janë ato fjalë si koncept. Ndoshta duhet të rivitalizojmë klishenë duke e quajtur atë “çmimi i krizës ekzistuese”. Në fund të fundit, është një mënyrë krejtësisht e vërtetë për të sugjeruar se ekziston një pikë në të cilën shumëve thjesht mund ta kenë shumë të shtrenjtë për të duruar. Njerëzit në përgjithësi bëjnë shumë bujë rreth klisheve, por – në një nga vendet më të pasura në botë – ky ndihet se ia vlen të çnormalizohet urgjentisht.
Pra, kush do ta bëjë atë? Liz Truss?! Drita edhe nga yjet që mund të shohim pa teleskopë mund të duhen vite për të arritur tek ne – ndonjëherë mijëra vjet.
Të martën Truss ishte në West Midlands, me publikun në gjendje të shikonte një emanacion prej saj që thoshte: “Unë do të mbështes bizneset për të bërë që ekonomia jonë të ndezë të gjithë cilindrat – duke ofruar rritje dhe mundësi në West Midlands dhe më gjerë.”
Sa vite më parë u transmetuan këto fjalë?
Këtë mëngjes, kufiri i çmimit të energjisë arriti në 3,549 £. E kuptoni se bizneset e West Midlands – për të cilët as kufiri i çmimit nuk vlen – do të donin të dinin se si duhet të përballojnë fare për të ndezur cilindrat.
Duke u kthyer në planetin Tokë, Whitehall ka hartuar plane që firmat me energji intensive të mbyllen këtë dimër. Llamba e vetme që lëkundet në kokën e Liz Truss duket se është ndezur brenda natës, duke rezultuar në një artikull për Daily Mail në të cilin ajo shpjegon: “Prioriteti im i menjëhershëm do të jetë të vendos më shumë para në xhepat e njerëzve duke ulur taksat”. Parashikimet më të fundit rrezikojnë që inflacioni të arrijë në 18% në fillim të vitit 2023. Parashikimi i çmimit për muajin prill është aktualisht në 6,823 £. Gjë që sigurisht do të ndryshonte shumë gjëra, ndër to edhe përkufizimi i fjalës “kapak”. Realiteti politik është se një administratë Truss do t’i duhej të bënte një sërë ndërhyrjesh përcaktuese të epokës deri në atë moment – dhe qëndrimi pa fletëpalosje do të duket si një relike e një kohe të largët.
Megjithatë realitetet nuk janë të modës. Realitetet nuk janë diskutuar para publikut as nga Truss dhe as nga Nadhim Zahawi, mbështetësi i saj përndryshe i padukshëm që sapo ka qenë kancelari i thesarit gjatë gjithë verës. Ndoshta ky është fundi logjik politik i një kulture që kontrollon prishësit në mënyrë më efektive sesa vjedhjet apo sulmet seksuale. Qeveria thjesht nuk dëshiron të shkatërrojë sulmet e panikut të njerëzve për ta.
Truss në vend të kësaj ka preferuar të kalojë javë të tëra duke u përplasur me qeverinë e vogël, e cila është padyshim pjesërisht një funksion i të qenit teknikisht ende në një garë. Por dyshimi me Trussin është se ajo është – mbi të gjitha – e prirur të shihet si një lloj personi i veçantë. Kjo është një kotësi që nuk mund ta përballojmë. Nevoja e Boris Johnson për t’u parë si një lloj i caktuar personi qëndronte pas të gjitha shqetësimeve dhe gabimeve të tij fatale pandemike – dhe, në fund të fundit, pas kulturës së partisë që bëri për të në fund. Këtë javë, një nga këshilltarët e fushatës së Truss-it cicëroi për Financial Times: “Ne duhet t’i japim fund kësaj ideje se Britania është shkatërruar dhe të përmirësojmë ndjeshëm jetën e njerëzve. Nëse mund t’u tregojmë njerëzve se qeveria është në anën e tyre, të gjithë do të jenë në një vend më të mirë në vitin e ri.” A është ky viti i ri kur inflacioni mund të shkojë në 18%? E drejta. Shihemi atje!
MB ka nevojë për një figurë titanike; duket sikur po merr një Titaniku. Truss është një anëtar i pamëshirshëm i ekuipazhit që përpiqet të maskojë nxitimin për varkat e shpëtimit si provë që ekskursionet në breg të firmës së lundrimit janë jashtëzakonisht të njohura. Duket e paaftë për t’u përfshirë realisht me krizat e ndryshme thjesht thekson vogëlsinë e saj.
Merrni zbulimin e një ndihmësi të fushatës këtë javë se “ajo do të fokusohet në të bërë më pak gjëra dhe t’i bëjë ato më mirë”. Në cilin univers? Në një botë vërtet ideale, qeveritë do të ishin në gjendje të dilnin nga jeta e njerëzve, duke qenë gjërat aq mirë të rregulluara sa nuk kërkoheshin shumë. Por këto nuk janë kohë ideale dhe nuk do të jenë për të parashikueshmet, kështu që humbja e të gjithë garës për pozicionim ndjen një kënaqësi të kotë dhe provë që elektorati i vogël i anëtarësimit të saj në parti janë njerëzit e gabuar për të pasur të ardhmen e të gjithë të tjerëve në duart e tyre.
Kudo që qëndroni në madhësinë ideale të qeverisë, parimi i parë se pse ekzistojnë qeveritë është siguria dhe siguria e njerëzve. Qeveria e ardhshme – sipas të gjitha parashikimeve, qeveria e Truss – do të duhet të hyjë drejt e në jetët e njerëzve. E gjithë sfera e saj e lidershipit më vë në mendje një klishe tjetër paralajmëruese: jeta është ajo që ndodh ndërsa je i zënë duke bërë plane të tjera. Mos harroni se mezi një vit më parë po informoheshim se do të nisnim një të 20-të të zhurmshme. Pastaj përsëri, dy vjet më parë ne po dëgjonim se si Covid do të sillte një kontratë të re sociale.
Sa për premtimin e radhës tepër optimist që do të thyhet, kush mund ta thotë? Në këtë shënim, ne do të luajmë me një tjetër sinjal fjalësh Truss që do të merret në Tokë të mërkurën: “Nëse zgjidhem kryeministër, unë do të turbokarikoj ekonomitë e vendeve si Norwich, Great Yarmouth dhe në të gjithë Anglinë Lindore, duke çliruar sektorin privat me ulje taksash dhe rregullim më të mirë…”
Duke lexuar këtë, m’u kujtua nocioni se yjet, drita e të cilëve po na arrin tani, në fakt tashmë kanë vdekur. Ky mund të jetë një mit shkencor – por përmban shumë të vërteta politike.
