“Juve është Juve, edhe pa Champions apo kupat e tjera ndërkombëtare. Nicolò Zaniolo, ekskluzivisht për Gazzetta dello Sport, thërret bardhezinjtë. Megjithatë, pa dashur të tregohet i vrazhdë me Galatasaray-in e tij, ku e gjeti veten mirë: “Nëse ka një mundësi që na bën të lumtur të treve – Galatasaray, mua dhe Juventus- mirë. Përndryshe jam mirë në Turqi”, shton ai.
Te bardhezinjtë ai mund ta gjente sërish Kean, në realitet edhe të lidhur me klubin turk: “Moise është një shok fëmijërie, një sulmues shumë i fortë dhe shpesh i nënvlerësuar. Ai është një djalë i denjë, i qetë: shumë njerëz nuk e njohin dhe ndonjëherë e gjykojnë pa asnjë arsye, do të doja të luaja me të: te Galatasaray ose Juve”.
Ndërkohë në Stamboll ia kalon shumë mirë: “Kam gjetur super njerëz, si në qytet ashtu edhe brenda Galatasaray. Të gjithë më ndihmuan të vendosem shpejt. Ndihem shumë rehat. Në Turqi takova një dashuri të pabesueshme për futbollin. Ende kam të dridhura kur më vjen ndërmend atmosfera në stadium pas golit që shënova në derbin kundër Fenerbahçes. Atmosferë e çmendur! Dhe më pas fitova kampionatin turk. Pas Conference League me Romën, një tjetër trofe i rëndësishëm. Shpresojmë të bëhet zakon”.
“Roma ishte një moment i rëndësishëm në jetën time, me faqe të bukura dhe të tjera pak më pak, dhe do t’u jem përjetësisht mirënjohës të gjithë fansave. Dëshira ime është që Roma të fitojë shumë në sezonet e ardhshme. Ishin vite të bukura. Më mungojnë drekat në restorantin Locanda, i cili ishte bërë pak si familja ime e dytë. Mourinho? Nuk jam dëgjuar më me të. Por e di që Mourinho më do, ai gjithmonë pyet Sergio Oliverën, partnerin tim te Galatasaray, për mua. Unë do t’i jem gjithmonë mirënjohës Mout. Vitin e kaluar, para ndeshjes kundër Empolit, isha pak në hall sepse nuk kisha shënuar në pesë ose gjashtë ndeshje. Mourinho më mori mënjanë dhe më tha: “Nicolò, qëndro i qetë. Sot shënon”. Dhe kështu ishte. Mourinho gjithmonë sheh gjithçka në fillim, është e pabesueshme. Ai është një trajner i madh, special. Dikush që të stimulon gjithmonë”.