Personat e dalë në pension që shpërngulen jashtë vendit kanë më shumë gjasa të përjetojnë ndjenjën e vetmisë, ka zbuluar një studim.
Sipas një hulumtimi holandez, vetmia mund të jetë një “njollë e zezë në parajsë” për të moshuarit që nuk kanë mbështetje komunitare.
Esma Savas, nga Instituti Ndërdisiplinor Demografik i Holandës, tha se shpërngulja jashtë vendit pas pensionit po bëhet gjithnjë e më e zakonshme.
“Në rrjetet sociale sheh njerëz në Europë që bëjnë banja dielli në Spanjë, pensionistë amerikanë që shpërngulen në Meksikë dhe pensionistë japonezë që vendosen në Malajzi,” shtoi ajo.
Megjithëse ata “në përgjithësi raportojnë se janë të lumtur” jashtë vendit, “prapë mund të përballen me vështirësi në përshtatjen me një vend të ri,” theksoi Savas.
Ajo tha se këto vështirësi përfshijnë reduktimin e kontakteve me familjen dhe miqtë e vjetër, përfshirë fëmijët e rritur, si dhe krijimin e miqësive dhe lidhjeve në vendin e ri.
Vetmia emocionale dhe sociale
Për të kuptuar më mirë përvojat e tyre, Savas dhe kolegët e saj anketuan 4995 pensionistë holandezë që jetojnë jashtë vendit dhe një grup krahasimi prej 1338 pensionistësh që jetojnë ende në Holandë.
Për t’u kualifikuar si migrantë pensioni, pjesëmarrësit që jetonin jashtë vendit duhej të ishin mbi 65 vjeç dhe të ishin shpërngulur në vendin e ri pas moshës 50-vjeçare.
Ekipi kërkimor i pyeti pjesëmarrësit për ndjenjat e vetmisë dhe lidhjet e tyre me familjen, miqtë dhe fqinjët, si në vendin e origjinës ashtu edhe në vendin e ri.
Ata analizuan vetminë emocionale, e cila vjen nga mungesa e miqve të ngushtë ose një partneri, dhe vetminë sociale, që buron nga mungesa e një rrethi të gjerë social ose ndjenja e përkatësisë në një komunitet.
Rezultatet treguan se emigrantët pensionistë ishin “më të vetmuar në aspektin social” krahasuar me ata që qëndruan në atdhe, edhe pse ata, mesatarisht, ishin më të pasur dhe më të shëndetshëm sesa grupi i krahasimit.
Megjithatë, pensionistët që ishin shpërngulur nuk ishin, mesatarisht, më të vetmuar emocionalisht sesa ata që kishin qëndruar në vendin e tyre. Studiuesit shpjeguan se kjo ndoshta ndodhi sepse shumë prej tyre ishin shpërngulur me bashkëshortin ose partnerin e tyre.
Vetëm emigrantët pensionistë që kishin humbur kontaktet me miqtë e ngushtë dhe familjen nga vendi i origjinës ishin si socialisht, ashtu edhe emocionalisht më të vetmuar. Nga ana tjetër, ata që kishin më shumë kontakte me fqinjët dhe ndiheshin më të integruar në vendin e ri, raportonin më pak vetmi sociale.
Savas tha se studimi nxjerr në pah nevojën që pensionistët të marrin parasysh sistemin e tyre të mbështetjes sociale nëse planifikojnë të shpërngulen jashtë vendit.
Ajo shtoi: “Të rriturit e moshuar mund të përballen me një ‘rrezik të dyfishtë’ kur dalin në pension në një vend të ri, pasi ata janë të cenueshëm si ndaj faktorëve të rrezikut të lidhur me moshën, ashtu edhe ndaj atyre të lidhur me migrimin, dhe vetmia vetë është një faktor rreziku për probleme shëndetësore.”
“Është e rëndësishme që ata që mendojnë të dalin në pension jashtë vendit të planifikojnë si të ruajnë lidhjet e tyre sociale në vendin e origjinës dhe të krijojnë lidhje të reja në vendin e tyre të ri.”
Studimi është publikuar në revistën Psychology and Aging. /k.k
