Më 26 qershor 1945, në përfundim të Konferencës së San Franciskos, përfaqësues nga 50 vende aleate që kishin luftuar kundër Fuqive të Boshtit gjatë Luftës së Dytë Botërore, nënshkruan Kartën e Kombeve të Bashkuara, duke themeluar zyrtarisht Organizatën e Kombeve të Bashkuara (OKB).
Ceremonia historike u zhvillua në Teatrin e Veteranëve të Luftës në San Francisko, Kaliforni, dhe u pa si një moment shprese për një botë të pasluftës më të bashkuar dhe më paqësore. Karta e OKB-së, e përbërë nga një parathënie dhe 111 nene të ndara në 19 kapituj, përfaqëson një kushtetutë ndërkombëtare që përcakton parimet themelore të bashkëpunimit ndërkombëtar në fushën e paqes, sigurisë, zhvillimit dhe të drejtave të njeriut.
Në këtë dokument themelor u artikulua për herë të parë në mënyrë të qartë dhe gjithëpërfshirëse angazhimi i shteteve anëtare për të mbështetur të drejtat dhe liritë themelore të njeriut, përfshirë lirinë e fjalës, besimit, ndërgjegjes, votës, si dhe liritë ekonomike, politike dhe sociale. Kjo përbënte një hap përpara në vendosjen e standardeve ndërkombëtare të të drejtave të njeriut, që do të konkretizoheshin më tej me Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut në vitin 1948.
Karta hyri në fuqi më 24 tetor 1945, pas ratifikimit të saj nga pesë anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit (SHBA, Bashkimi Sovjetik, Mbretëria e Bashkuar, Franca dhe Kina) dhe shumica e vendeve të tjera nënshkruese. Kjo datë njihet sot si Dita e Kombeve të Bashkuara.
Karta e Kombeve të Bashkuara mbetet edhe sot themeli ligjor dhe moral mbi të cilin është ndërtuar veprimtaria e OKB-së, duke shërbyer si busull për përpjekjet globale drejt paqes, zhvillimit të qëndrueshëm dhe mbrojtjes së të drejtave të njeriut në të gjithë botën.
Përgatiti: L.Veizi
