“Fabian u rrit në një lagje të brendshme të qytetit, ku ishte e vështirë për të të ndiqte pasionin për kuajt. Ai i ka vënë vetes si qëllim të bëhet pesë herë medalist i artë në Lojërat Olimpike.”
nga Chris Broughton
Kur isha rreth 16 vjeç, shkova në Bradgate Park në Leicestershire me disa miq. Ishim atje ndërsa po afronte perëndimi dhe peizazhi u ndriçua nga ajo dritë e artë mahnitëse e orës së fundit. Rreth nesh kishte drerë dhe gamilë, dhe i kërkova njërit prej miqve nëse mund të përdorja kamerën e tij. Duhet ta kem bezdisur, sepse mbaj mend që u largova vetë për të përpjekur të kapja atë ndjesi misteri dhe magjie.
Ajo ishte hera e parë që ndjeva me të vërtetë emocionin e fotografisë dhe krijimit të imazhit. Përpara kësaj, kisha vizituar shumë muze dhe galeri arti me nënën time dhe isha frymëzuar nga disa prej veprave që kishim parë. Më tërhoqën veçanërisht portretet e Vermeer-it dhe Rembrandt-it. Nuk kam qenë kurrë i mirë në vizatim apo pikturë, por të kisha një kamer më dha një mjet për të shprehur energjinë time krijuese.
Gjatë studimeve në universitet për fotografi, u njoha me vepra që më lanë pa frymë, si libri i Alec Soth, Sleeping by the Mississippi. Më la përshtypje portreti i një burri që mbante në duar dy aeroplanë modeli. Ishte një imazh i thjeshtë, por shumë i fuqishëm dhe vizualisht tronditës. Që atëherë u ndjeva i tërhequr nga portretet dokumentare me rrëfim në thelb.
Për projektin e diplomës, kalova kohë në komunitete monastike në të gjithë Britaninë, duke bërë portrete të murgeshave, murgjve dhe njerëzve të tjerë që takova aty. Kjo punë u zgjerua dhe u kthye në një nga tre projektet afatgjata që jam duke zhvilluar tani: “Rrugët e Ujit të Gjelbër” (Rivers of Living Water), një seri më e gjerë për besimin e krishterë në Britani, dhe natyrën e larmishme të kulturave, degëve dhe këndvështrimeve të tij.
Fabian është i vendosur të rrisë përfshirjen në komunitetin e hipizmit
Fabian, i cili shfaqet në këtë fotografi, është dikush që gjeta në Instagram. Më frymëzoi historia e tij — si ishte rritur në lindjen e brendshme të Londrës, ku ishte e vështirë të ushtronte dashurinë e tij për kuajt. Ai këmbënguli dhe tani merr pjesë në gara të hipizmit të disiplinës së plotë (eventing), i vendosur të shtojë përfshirjen në këtë komunitet tradicionalisht të mbyllur. I ka vënë vetes qëllim të bëhet pesë herë kampion olimpik me medalje ari.
Kjo fotografi u realizua në Hertfordshire, pranë kalërores së Fabianit, në një mëngjes janari të vitit të kaluar. Fillimisht, isha për ta fotografuar disa muaj më herët dhe, ndonëse dolëm me disa imazhe të mira, drita nuk ishte ideale — ndaj ramë dakord të takoheshim sërish. Këtë herë, pak para lindjes së diellit, qielli ishte rozë i butë dhe fusha ishte ende e mbuluar me ngricën e mëngjesit. Fabian dukej mbresëlënës në atë veshje dhe kali Morgan gjithashtu dukej madhështor.
Më pëlqen ta marr me qetësi kur punoj me dikë, të krijoj një energi të qetë dhe të përqendruar, që të mund të kap thelbin e personit. Nuk përdor më film, por përvoja me të më ka mësuar të mos bëj shumë fotografi — pres momentin e qetësisë dhe përqendrimit.
E dua dritën natyrale: shumë nga veprat e mia përdorin dritën e mëngjesit ose të perëndimit, apo mjegullën. Ka një tjetër foto të Fabianit rreth një orë pas kësaj që më pëlqen po aq. Deri atëherë, ngrica ishte zhdukur pothuajse tërësisht, por dielli i dimrit që ngrihej krijonte hije të forta dhe një ngjyrë më të ngrohtë. Në të dyja rastet, nuk doja që fotot të dukeshin të inskenuara — synova diçka të thjeshtë dhe të sinqertë.
Zgjodha ta fotografoj Fabianin sepse historia e tij më tërhoqi dhe më frymëzoi. Këto portrete janë për të dhe për rrugëtimin e tij në botën e hipizmit. Ato janë gjithashtu pjesë e serisë “Rrugët e Ujit të Gjelbër”. Ky projekt trajton shpirtëroren, paqen dhe qetësinë, por jo çdo imazh është në mënyrë të drejtpërdrejtë fetar. Ka shumë që tregojnë njerëz në jetën e tyre të përditshme.
Qasja ime është gjithmonë të jem respektues dhe ta nderoj personin që fotografoj. Është edhe një formë eksplorimi i besimit tim personal.
Burimi: theguardian.com/ Përgatiti për botim: L.Veizi
