Në mëngjesin e një dite të qetë të 28 shtatorit 2018, në rajonin e Sulawesi-t në Indonezi, toka filloi të dridhej me një forcë të papritur dhe të pamëshirshme. Një tërmet nën-ujor me magnitudë 7.5 ballë të shkallës Rihter përplasi vendin me një dhimbje të thellë. Deti u ngrit në dallgë gjigande që shkatërruan bregdetin, rrënuan shtëpi dhe përplasën gjithçka përpara tyre.
Në pak minuta, mijëra familje u ndanë nga jeta e zakonshme. Mbi 5,000 njerëz humbën jetën, ndërsa afro 12,000 u plagosën. Dhimbja për ata që humbën të dashurit ishte e thellë dhe e papërshkrueshme. 667 persona mbetën të zhdukur, dhe 70,000 të tjerë u detyruan të braktisnin shtëpitë e tyre, duke u strehuar në qendra emergjente, ndërsa deti, si një dritë e zezë, e mbante vulën mbi kujtesën e tyre.
Sulawesi u kthye në një vend të heshtur, ku zhurma e dallgëve u shndërrua në një kujtim të dhembshëm dhe çdo rrënojë tregonte historinë e jetëve të ndërprera. Ky tsunami, një nga më të fuqishmit pas tragjedisë së Dhjetorit 2004, rikujtoi botën për fuqinë e natyrës dhe për dobësinë e njeriut përballë saj.
Në zemër të Indonezisë, qytetet dhe fshatrat e Sulawesi-t do të ngriheshin përsëri, por shenjat e tërmetit dhe tsunamit do të mbeteshin të pashlyeshme, si kujtesë e përjetshme e një dite kur deti u ngrit dhe jetët u morën pa paralajmërim.
Përgatiti: L.Veizi
