Nga Lutfi Dervishi
Nën hijen e një palme të përzhitur nga dielli i fortë i korrikut, Kiko nisi të shfletojë gjithë kërshëri një fjalor politik.
Ashtu si shumë të tjerë që verës zgjedhin t’ia tregojnë të tjerëve çfarë po lexojnë, edhe majmuni ynë nuk mbajti sekret.
-Absolutizëm – Pushteti absolut, personal dhe i pandashem i njëshit;
-Autokraci -Të gjitha pushtetet në duart e një personi fjala e te cilit është ligj mbi ligjet;
-Kakistokraci – Qeverisja nga më të këqinjtë, më të pashpirtët;
-Kleptocraci – Qeverisja nga hajdutët;
-Klientelizëm – Ndarja e posteve, burimeve monetare dhe pasurive për
një rreth të ngushtë miqsh;
-Logokraci – Qeverisja me propagandë, me llogje;
-Mesianizëm – Qeverisja e atij që e mendon dhe shet veten si shpëtimtar;
-Nepotizëm – Shpërndarja e posteve, favoreve dhe të mirave materiale për familjarët, të afërmit dhe krushqit;
-Oligarki – Qeverisja nga një grusht i vogël njerëzish jashtë organigramës zyrtare të pushtetit;
-Plutokraci – Qeverisja nga pasanikët, me pasanikët dhe për pasanikët;
-Prebentizem – Qeverisja sipas parimit “pothuajse të gjitha për vete”;
-Satrapizëm – Pasurim i shfrenuar duke shfrytëzuar detyrën, funksionin;
-Republikë bananesh…
Këtu Kiko ndërpreu leximin dhe hoqi menjëherë sytë nga libri: « Këtë e di vetë, kjo është Republika IME ».
