Figurat e ndryshme historike nuk përdoren vetëm në histori. Por emrat e tyre përdoren për një sërë emërtimesh të tjera. Rasti më i fundit i njohur vjen nga një Manual Diagnostik që lidhet me emërtimin e sindromave që hasen nëpër shoqëri të ndryshme. Jemi mësuar të flasim për komplekse gjithfarësh, por jo për atë të “Napoleonit”.
Sindromi ‘Napoleon’ është një term i përdorur për të përshkruar kompleksin e inferioritetit nga i cili vuajnë disa njerëz të shkurtër. Ata që paraqesin këtë komplekse përjetojnë ndjenja të pamjaftueshmërisë, të lidhura me shtatin e tyre. Këta persona kompensojnë shtatshkurtësinë me sjellje negative, duke filluar nga agresiviteti më i madh deri tek xhelozia. Nuk është një çrregullim mendor, kjo është arsyeja pse nuk figuron në Manualin Diagnostik dhe Statistikor të Çrregullimeve Mendore (DSM).
Disa studime psikologjike konfirmojnë ekzistencën e sindromës së Napoleonit. Karakteristikat e sindromës së Napoleonit. Duket se njerëzit me shtat të shkurtër kanë më shumë të ngjarë të kenë ndjenja dhe mendime negative ndaj të tjerëve dhe vetvetes. Sipas kësaj logjike, mund të mendohet se shumë nga njerëzit e shkurtër që veprojnë në mënyrë mbrojtëse ose agresive vuajnë deri diku nga ‘sindromi e Napoleonit’.
Ky kompleks duket se është më i shpeshtë te meshkujt, veçanërisht tek ata që jetojnë në mjedise konkurruese. ‘Kompleksi i Napoleonit’ mund të përshkruhet si një mekanizëm mbrojtës kundër stigmave të caktuara sociale në lidhje me lartësinë trupore.
Është e nevojshme të merret në konsideratë fakti që ky kompleks gjithashtu mund të lidhet me një stereotip shoqëror zhgënjyes. Megjithatë, jo të gjithë njerëzit me shtat të vogël janë me të vërtetë agresivë ose të prirur për të bërtitur dhe folur shumë për të tërhequr vëmendjen e të tjerëve dhe për të vërtetuar vlerën e tyre!
Studimet flasin për një kategori të caktuar dhe jo për të gjithë njerëzit. /Fjala.al/
