Ai ishte i ri, por tashmë shumë i njohur. Pas sukseseve të tij në Itali, Napoleon Bonaparte tregoi një ambicie të madhe. Dhe Republika Franceze i besoi atij pushtimin e Egjiptit në 1798, një fushatë që përfundoi në dështim ushtarak, por përkundrazi, ai arriti një fitore të madhe kulturore.
Napoleoni nuk u fut vetëm me ushtarët, ai gjithashtu mori me vete një grup prej rreth 150 njerëzve të mençur. Rezultati ishte i madh. Për më tepër, fati dëshironte që një nga togerët e tij të zbulonte gurin e Rosetta, pjesa kryesore për Champollion për të deshifruar më vonë hieroglifët.
Me fjalë të tjera, pasioni për egjiptologjinë moderne lindi në atë kohë dhe gjithashtu kapi vetë Napoleonin. Para se të largohej i habiti njerëzit e tij. Ai dëshironte të kalonte një natë plotësisht vetëm brenda Piramidës së Madhe, vendi i fundit i banimit të Faraonit të Madh.
Askush nuk foli për mallkimin e Tutankhamun. Kishin kaluar më shumë se 120 vjet para se Howard Carter të zbulonte varrin e tij. Por tregimet me mumje kanë qenë në rrëfimet e shumta për mijëvjeçarë.
Në një natë të nxehtë, më 12 gusht 1799, gjenerali raportohet të ketë hyrë në Piramidën e Madhe. Grupi përshkoi pasazhet e ngushta derisa arritën në dhomën e mbretit, zemra e së vetmes nga shtatë mrekullitë e antikitetit që qëndronte (dhe akoma qëndron) në këmbë. Dhe atje qëndruan. Një natë të tërë.
Ushtari i ri kishte kohë të analizonte në detaje dhomën drejtkëndëshe, të ndërtuar mbi pllaka të lëmuara të granitit, pa asnjë dekoratë ose mbishkrim. Minimalizmi faraonik. Në të gjithë dhomën fisnike, rreth dhjetë metra e gjysmë të gjatë dhe pak më shumë se pesë metra të gjerë, kishte një element të vetëm, një sarkofag me granit të kuq të gdhendur në një copë. Bosh.
Pse Napoleoni u mbyll për disa orë në një vend kaq të veçantë?
Siç shpjegon Peter Tompkins në veprën e tij të famshme Sekretet e Piramidës së Madhe, ai synonte të imitonte edhe dy strategë të tjerë të mëdhenj ushtarakë, të cilët gjithashtu do të kishin vendosur të jetonin këtë përvojë, Aleksandrin e Madh dhe Julius Cezarin, me qëllim që të kërkonin vetë.
Ose mbase edhe për të marrë një lloj zlimi mistik ose iniciator të lidhur me simbolikën e rilindjes të qenësishme në piramidat, siç spekulohet nga egjiptiani Bob Brier në ‘Secrets of Ancient Egypt’.
Pas shtatë orësh, kur dielli tashmë po ndriçonte pllajën në Giza, Napoleoni u shfaq i zbehtë. Burrat e tij donin të dinin se çfarë i kishte ndodhur, të cilës gjenerali iu përgjigj: “Edhe nëse do ta tregoja atë, ti nuk do ta besoje”. Dhe ai kurrë nuk donte të fliste përsëri për të. Sekreti ishte midis tij dhe gurëve antikë të piramidës së Keopsit./Blerina Balliu/Fjala.al
