Shumë prej anëtarëve të Byrosë Politike kishin frikë nga Lavrenti Beria pothuajse po aq sa kishin frikë nga vetë Stalini, ndaj një komplot vdekjeprurës u organizua kundër tij
Ai cilësohej si një nga njerëzit më të urryer në vend.
Në qershorin e vitit 1953, Lavrenti Beria, kreu i policisë sekrete sovjetike, arrestohet nga Nikita Hrushovi dhe anëtarët e tjerë të Byrosë Politike. Beria ishte shefi më kohë-gjatë dhe më me ndikim i shefave të policisë sekrete të Stalinit, gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore. Vetëbesimi i Berias në pozitën e tij pas vdekjes së Stalinit e bëri atë t’i nënvlerësonte anëtarët e tjerë të Byrosë Politike. Gjatë grushtit të shtetit të drejtuar nga Nikita Hrushovi, Beria u arrestua gjatë mbledhjes së Byrosë Politike dhe u akuzua për tradhëti të lartë – pas marrjes në pyetje, ai u dërgua në bodrumin e Lubyankas (zyrat e policisë sekrete) dhe u ekzekutua.
I dyti pas Stalinit
Lavrenti Beria ishte një politikan bolshevik, Marshall i Bashkimit Sovjetik dhe administrator i sigurimit të shtetit, shefi i sigurimit Sovjetik dhe shefi i Komisariatit Popullor për Punët e Brendshme (NKVD) nën Joseph Stalin gjatë Botës Lufta e Dytë dhe u promovua në Zëvendës Kryeministër nën Stalin nga 1941. Ai më vonë u bashkua zyrtarisht në Byronë Politike në 1946.
Lavrenti Pavlovich Beria ishte një gjeorgjian, si Stalini, i cili e quajti atë “Himlerin tim”. I përfshirë në aktivitete revolucionare nga adoleshenca e tij dhe shefi i policisë sekrete në Gjeorgji në të njëzetat e tij, ai mbikëqyri spastrimet e pamëshirshme të viteve 1930 në rajon dhe arriti në Moskë në 1938 si zëvendës i Nikolai Jezhov, ‘xhuxhit të etur për gjak’, kreu i policia sekrete Sovjetike. Ai shpejt pasoi Jezhov, i cili u qëllua me urdhër të Stalinit, me sa duket me nxitjen e Berias. Beria, i cili vazhdoi të drejtojë rrjetin Sovjetik të kampeve të skllavërisë, ishte i njohur për kënaqësinë e tij sadiste të torturave dhe shijen e tij për rrahjen dhe përdhunimin e grave dhe dhunimin e vajzave të reja.
Shefi i policisë sekrete
Beria ishte shefi i policisë sekrete të Stalinit me jetën më të gjatë dhe më me ndikim, duke ushtruar ndikimin e tij më të konsiderueshëm gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore. Pas pushtimit Sovjetik të Polonisë në 1939, ai ishte përgjegjës për organizimin e spastrimeve të tilla si masakra e Katyn e 22,000 Polakëve oficerë dhe zyrtarë. Beria më vonë gjithashtu do të orkestronte përmbysjen e detyruar të pakicave nga Kaukazi si kryetar i NKVD, një akt që u shpall si gjenocid nga studiues të ndryshëm dhe në 2004 lidhur me Çeçenët nga parlamenti Evropian. Ai administroi njëkohësisht pjesë të mëdha të shtetit Sovjetik dhe veproi si Marshalli de facto i Bashkimit Sovjetik në komandën e njësive fushore të NKVD përgjegjëse për trupat pengesë dhe inteligjencën partizane Sovjetike dhe operacionet sabotuese në Frontin Lindor gjatë Luftës së Dytë Botërore. Beria administroi zgjerimi i gjerë i kampeve të punës në Gulag dhe ishte kryesisht përgjegjës për mbikëqyrjen e mjediseve sekrete të paraburgimit për shkencëtarët dhe inxhinierët të njohur si sharashkas.
Pushteti
Pas luftës, ai organizoi marrjen komuniste të institucioneve shtetërore në Evropën Qendrore dhe Lindore. Pamëshirshmëria e pakompromis e Berisë në detyrat dhe aftësinë e tij për të dhënë rezultate kulmoi me suksesin e tij në mbikëqyrjen e projektit të bombës atomike Sovjetike. Stalini i dha përparësi absolute, dhe projekti u përfundua për më pak se pesë vjet.
Pas vdekjes së Stalinit në Mars 1953, Beria u bë Zëvendëskryetari i Parë i Këshillit të Ministrave dhe kreu i Ministrisë së Punëve të Brendshme. Në këtë kapacitet të dyfishtë, ai formoi një trojkë me Georgy Malenkov dhe Vjaçeslav Molotov që për pak kohë udhëhoqi vendin në vend të Stalinit. Një grusht shteti nga Nikita Hrushovi, me ndihmën e Marshallit të Bashkimit Sovjetik George Zhukov, në qershor 1953 largoi Beria nga pushteti.
Arrestimi i befasishëm
Shumë prej anëtarëve të Byrosë Politike kishin frikë nga ai pothuajse po aq sa kishin frikë nga vetë Stalini, ndaj një komplot vdekjeprurës u organizua kundër tij.
Llogaritë e asaj që ndodhi ndryshojnë shumë, por duket se rënia e Berias u krijua nga Nikita Hrushovi, sekretar i Komitetit Qendror të Partisë, i cili siguroi në heshtje mbështetjen e figurave të tjera të fuqishme, përfshirë Malenkov dhe një numër gjeneralësh.
Më 26 qershor, me sa duket, në një takim të mbledhur me ngut të Presidiumit, Hrushovi filloi një sulm të vrullshëm ndaj Beria, duke e akuzuar atë si një karrierist cinik, i paguar nga inteligjenca Britanike dhe pa asnjë besim të vërtetë Komunist. Beria u befasua dhe tha: “Çfarë po ndodh, Nikita?”, Dhe Hrushovi i tha se së shpejti do ta merrte vesh. Veterani Molotov dhe të tjerët hodhën një propozim për shkarkimin e tij të menjëhershëm. Para se të merrej një votim, Malenkov shtypi një buton nën tryezën e tij si sinjal i paracaktuar për Mareshalin Zhukov dhe një grup oficerësh të armatosur të cilët qëndronin në një dhomë aty pranë. Ata menjëherë hynë brenda, i vunë prangat Berias dhe e izoluan në burg.
Ekzekutimi
Komiteti Qendror kaloi pesë ditë duke bindur veten për fajësinë e Berias. R.A. Rudenko, një prokuror me përvojë i njohur mirë nga Hrushovi, u caktua për të siguruar që shefi i policisë të gjykohej me shpejtësi. Gazeta “Pravda” njoftoi rënien e Berias në 10 korrik, duke e kredituar atë në iniciativën e shokut Malenkov dhe duke iu referuar veprimtarive kriminale të Berias kundër Partisë dhe Shtetit. Më 17 dhjetor, zyra e Rudenkos njoftoi se Beria dhe gjashtë bashkëpunëtorë, të inkurajuar nga agjencitë e huaja të inteligjencës, kishin komplotuar për shumë vite për të marrë pushtetin në Bashkimin Sovjetik në mënyrë që të rivendosnin kapitalizmin. U ngrit një gjykatë e posaçme, të akuzuarit nuk u lejuan asnjë përfaqësim dhe asnjë ankesë.
Beria dhe grupi i tij u dënuan dhe u ekzekutuan me paraqitjen maksimale të ligjshmërisë. Pasi u arrestua, ai u gjykua për tradhti dhe vepra të tjera, u dënua me vdekje dhe u ekzekutua më 23 Dhjetor 1953. Gjatë gjyqit të tij dhe pas vdekjes së tij, u ngritën akuza të shumta për Beria se mes të tjerash ishte dhe një manjak seksual. Ai dhe bashkëpunëtorët e tij u morën dhe u pushkatuan menjëherë. Gruaja dhe djali i tij u dërguan në një kamp pune siberian.
