Më 28 gusht 1963, aktivisti për të drejtat e njeriut në Amerikë Martin Luther King Jr. iu drejtua 250,000 mbështetësve të të drejtave civile me fjalimin e tij “Unë kam një ëndërr” nga shkallët e monumentit të Linkolnit në Uashington.
Martin Luther King Jr. i kushtoi jetën luftës jo të dhunshme për barazinë racore në Shtetet e Bashkuara.
Ai u rrit në Atlanta në një kohë kur ligjet e Jim Crow e bënë ndarjen dhe diskriminimin një realitet të përditshëm për zezakët në Jug.
Martin Luther King ndoqi Kolegjin Morehouse në Atlanta, ku filloi të shihte fenë si një katalizator të fuqishëm për ndryshime shoqërore. Ai mori doktoratën nga Shkolla e Teologjisë e Universitetit të Bostonit para se të kthehej në Jug, ku shërbeu si pastor i Kishës Baptiste Dexter Avenue në Montgomery, Alabama.
Duke iu bashkuar babait të tij si bashkë-pastor i Kishës Baptiste Ebenezer në Atlanta, King vazhdoi të përdorte oratorinë e tij për të nxitur fundin e pabarazisë ligjore. Gjatë viteve 1960, ai u arrestua gjatë protestave në Alabama, Florida dhe Georgia. Ndërsa ishte i burgosur, në 1963, King shkroi “Letrën nga Burgu i Qytetit të Birminghamit”, duke përshkruar bazën morale për lëvizjen e të drejtave civile. Atë gusht, ai mbajti fjalimin e tij të famshëm “Unë kam një ëndërr” para 250,000 njerëzve të mbledhur në Qendrën Kombëtare në Uashington. Fjalimi i tij historik, i cili bënte thirrje për të drejtat civile dhe ekonomike, dhe dhënien fund racizmit në Shtetet e Bashkuara, ishte një çast përcaktues për lëvizjen e të drejtave të njeriut dhe renditet si një prej fjalimeve më të njohura në historinë amerikane.
7 Marsi 1965, u bë i njohur si E Diela e Përgjakshme, sepse marshuesit e të drejtave të votës u rrahën nga trupat shtetërore dhe civilët ndërsa kalonin urën Edmund Pettus në Selma, Alabama. Dhuna i ktheu prapa, por sprova e bëri ‘mbretin’ të thërrasë për një marshim tjetër më të gjatë, një marshim 87 kilometra i gjatë, Selma-në-Montgomery për të drejtat e votës.
Fitoret e të drejtave civile
Në vitin 1964, Presidenti Lyndon Johnson nënshkroi Aktin për të Drejtat Civile, i cili ndaloi diskriminimin në punësim, strehimin publik dhe aspekte të tjera të jetës. King mori pjesë në nënshkrimin e aktit në ligj. Ai vazhdoi të bënte presion për një ligj për të siguruar që zezakëve nuk mund t’u mohohet e drejta për të votuar me praktika diskriminuese siç janë testet e shkrim -leximit, dhe, në 1965, Johnson nënshkroi Aktin për të Drejtat e Votimit. King mori Çmimin Nobel për Paqe në 1964.
Më 4 Prill 1968, King u vra në ballkon jashtë dhomës së tij të hotelit në Memphis, Tennessee. Në funeralin e tij, mijëra vajtues marshuan nëpër Atlanta pas një karroce të tërhequr nga mushka që mbante arkivolin e tij.
Në një ese të botuar pas vdekjes të titulluar “Një Testament i Shpresës”, King u bëri thirrje amerikanëve zezakë që të vazhdojnë angazhimin e tyre ndaj jo -dhunës, por gjithashtu paralajmëroi se “drejtësia për njerëzit e zinj nuk mund të arrihet pa ndryshime rrënjësore në strukturën e shoqërisë sonë”.
