“Shumë telefonata nga shtëpia, por ne nuk do të largohemi nga Ukraina”
Fabio Doria mbyll telefonatën, një tjetër që vjen nga Italia. Ata janë miq dhe të afërm që shikojnë lajmet më të fundit që vijnë nga Ukraina dhe tremben nga ai, pronari i “Italian Delications”, i cili importon vaj ulliri ekstra të virgjër nga Toscana në restorantet e Kievit. “Më parë mamaja më telefononte për Covidin. Tani e ka lënë mënjanë dhe më pyet vetëm për luftën”, shpjegon ai për ANSA pasi vendosi celularin në tavolinën e restorantit “Il Siciliano” dhe rifilloi të hante pjatën e tij, pena me salcë mishi.
Me origjinë nga Kalabria, Doria jeton prej vitesh në Kiev me një partner ukrainas dhe, si shumë italianë të tjerë, nuk mendon të largohet. “Frika është aty, tensioni ekziston, por këtu jetojmë pothuajse në normalitet total. Sigurisht, nëse kjo pasiguri mbahet për një kohë të gjatë, sigurisht që do të ketë probleme, jo vetëm për punën time, por për të gjitha aktivitetet ekonomike. Por nëse kishte një luftë, do të ishte një thertore për të gjithë, edhe në Itali, dhe jo vetëm në Ukrainë. Pa SHBA dhe pa Rusinë – shkurtimisht – bota do të ishte një vend më i mirë”.
“Ukraina është mes një shkëmbi dhe një vendi të vështirë, le të shohim se çfarë do të ndodhë kur të mbarojnë Lojërat Olimpike”, pajtohet Michele Lacentra, shefi i kuzhinës që nuk ka asgjë nga një “sicilian”: Lucanian transplantuar në Veneto, ai gjithashtu ka jetuar në Kiev për më shumë. 6 vjet dhe ndihet “i integruar”. Siçilianët janë pronarët e restorantit, i cili u hap nja dy muaj më parë, në një lagje jashtë qendrës, pranë stacionit, mes bankave dhe zyrave, “një zonë e qetë”.
“Restoranti është i hapur 7 ditë në javë dhe jeta vazhdon rregullisht”, thotë shefi i kuzhinës që rreth tij dhe gatimet e tij, rreptësisht të traditës italiane, mbledh “një komunitet të vogël miqsh italianë”: “Sot ishin këtu për të ngrënë. Të tjerët do të vijnë pasdite. Ata kanë vite që jetojnë dhe punojnë këtu dhe nuk kanë ndërmend të ikin.”
Sepse kur jeta është rrënjosur prej vitesh, me familje, punë, fëmijë, nuk është e lehtë të çmontosh gjithçka dhe të kthehesh në Itali, ku ndoshta ka mbetur shumë pak nga ajo që ka mbetur.
Eleonora Trivigno, e lindur në Matera, jeton në Kiev që nga viti 2002, me një bashkëshort ukrainas dhe një djalë trembëdhjetë vjeçar që flet katër gjuhë.
“Ne kemi vendosur të mos ndjekim këshillën e Farnesina-s për t’u larguar nga vendi – shpjegon ai – si dhe të shumicës së italianëve. Në Aire janë të regjistruar rreth 1500 bashkatdhetarë, por llogaritet se në total janë të paktën dyfish.
“Rreziku ekziston”, nënvizon Trivigno, i cili kujdeset për marrëdhëniet tregtare me Italinë të një kompanie ukrainase. Por “megjithë kërcënimin, anomalinë e të cilit kemi qenë peng prej 8 vitesh, askush nuk është i gatshëm të heqë dorë nga përditshmëria, çdo ditë i çojmë fëmijët në shkollë, shkojmë në punë”, shton italiani. Se lajmet e fundit që vijnë nga Donbasi “është fillimi i diçkaje, është e vështirë të thuhet: ditë më parë u fol për tërheqje të trupave, sot për bombardime. Por me kalimin e kohës – përfundon ai – të gjithë kemi mësuar se Putini di të bëjë të jetë i paparashikueshëm”.
Burimi: ansa.it/ Përgatiti për botim: L.Veizi
