Zakoni është gjurmuar në një legjendë të lashtë kineze. Thuhet se një ditë një gjeni i mirë i pa fshatarët të goditur nga uria dhe i erdhi keq. Ai hoqi dhëmbët dhe i hodhi në një moçal. Pas kësaj mbjelljeje të pazakontë, lindën shumë fidanë, frutat e të cilëve, duke hequr lëvozhgën, u krijuan në bardhësinë e dhëmbëve. Që atëherë, kudo që ka një bimë orizi, nuk mund të ketë uri, por bollëk.
Prandaj, hedhja e orizit mbi bashkëshortët është një simbol i begatisë. Në Lindje, orizi ka qenë një ushqim kryesor për mijëra vjet. Në fakt, një thënie kineze shpreh rëndësinë e saj: “Një punon dhe nëntë hanë oriz”. Me fjalë të tjera, nëse rritet orizi, ka ushqim për të gjithë.
