16 mars 1978
Udhëheqës i Partisë Demokristiane u rrëmbye dhe u mbajt peng nga Brigadat e Kuqe për 55 ditë
Pas 44 vitesh, gjyqeve dhe hetimeve të shumta, mbeten shumë pyetje pa përgjigje në lidhje me rastin e Aldo Moros. Nuk ka asnjë dyshim se ish-kryeministri italian u vra nga anëtarët e “Brigadës së Kuqe”, shumë prej të cilëve iu shqiptuan denime shumëvjeçare me burg…
…Romë, 16 mars 1978. Në orën 09.00 e mëngjesit. Dy makina po largoheshin nga rezidenca e rrugës “Forte Trionfale”. Në njërën prej tyre ishte ish kryeministri i Italisë, Aldo Moro, dhe në tjetrën rojet e tij të armatosur rëndë. Ishte një ditë e rëndësishme, pasi do të diskutohej mbi propozimin për krijimin e qeverisë së unitetit kombëtar nën Giulio Andreotti, me pjesëmarrje për herë të parë në historinë italiane dhe të komunistëve. Çdo gjë dukej normale deri në çastin kur dy automjetet mbërritën në rrugën Mario Fani.
Rita Algranati, anëtare e Brigadave të Kuqe e cila ndiqte itinerarin e kryeministrit, u bëri sinjal bashkëpunëtorëve të saj për kurthin vdekjeprurës që kishin ngritur. Me lëvizje të shpejta, dy makina mbyllën Moron dhe shoqëruesit e tij para dhe prapa. Në të njëjtën kohë, nga pika të ndryshme të rrugës dolën një duzinë anëtarë të Brigadave të Kuqe veshur shumica me uniformën e Alitalia dhe automatikë në duar, që sharuan me 91 plumba pesë truprojat e kryeministrit. Pothuajse askush nuk ishte në gjendje të reagonte. Vetëm njëri mundi të qëllojë, por u vra. Ekzekutuesit u përkulën mbi rojet e Moro dhe u dhanë nga një goditje përfundimtare.
Ish Kryeministri italian nuk pësoi asgjë. Terroristët e vunë në një makinë dhe u zhdukën. Rrëmbimi mori më pak se tre minuta, por komploti për atë që ndodhi zgjat 36 vjet. Pas kësaj, të gjithë filluan të flisnin për spiunë, agjentë, shërbime sekrete, komando, figura politike, mafia, parti, qeveri, interesa. Terroristët fotografuan Moron me sfond yllin në mes të fjalëve “Brigate Rosse”
Aldo Moro u mbajt peng nga Brigadat e Kuqe për 55 ditë. Gjatë kësaj kohe u mbajt në një shtëpi të blerë nga Anna Laura Bragheti në emër të organizatës. Bragheti u bashkua me Brigadat e Kuqe në vitin 1977, vetëm një vit përpara rrëmbimit të politikanit.
Ashtu si në librin, “Aldo Moro: “Pengmarrja”, ishte ajo që u kujdes për të burgosurin, duke i shërbyer ushqim në tabaka me mbulesë tavoline dhe duke blerë biskotat e tij të preferuara për mëngjes. Shkonte në punë normalisht në mëngjes për të shmangur dyshimet, duke lënë shokë të armatosur në shtëpinë e saj.
Anna Laura Bragheti punon aktualisht në një program të punës sociale jashtë burgut dhe kthehet në qelinë e saj çdo ditë në mbrëmje. Ra dakord për t’iu përgjigjur pyetjeve të shkruara nga gazetari Lori Keza i cili e pyeti se pse shkruan në librin e saj se “vendimi për të vrarë Aldo Moron nuk u mor vetëm nga zyra ekzekutive, por nga e gjithë organizata.” Përgjigjja e saj ishte e prerë: “Po, ka përgjegjësi kolektive. Sipas mendimit tim, nuk është përgjegjës për një vrasje politike vetëm ai që shkeli këmbëzën, por dhe ata që bashkëpunuan, miratuan, organizuan, vendosën. Unë e konsideroj veten përgjegjëse për vdekjen e Aldo Moros edhe pse nuk e vrava unë, edhe pse kam qenë kundër ekzekutimit të tij “.
Brigadat e Kuqe kërkonin lirimin e 13 të burgosurve shokë të tyre në këmbim të liderit të krishterë demokrat, duke njoftuar se do të kalonin nga gjykata e popullit Moron. Negociatat e autoriteteve italiane me terroristët filluan dhe i lejonin Moros të dërgonte letra të shkruara me dorë politikanëve dhe zyrtarëve të partisë, Papës dhe anëtarëve të familjes së tij. Qeveria italiane refuzoi të negociojë me Brigadat e Kuqe dhe Moro, ashtu si familja e tij, dërgonin letra kundër Andreotit.
Më 9 maj 1978, Moro u gjet i vdekur në bagazhin e një Reno 5. Terroristët e ekzekutuan me 10 plumba.
Historia e “Brigate Rosse”
Brigadat e Kuqe apo i njohur nw italisht si “Brigate Rosse”, ishte një organizatë e armatosur dhe grup gueril i ekstremit të majtë me qendër në Itali përgjegjës për incidente të shumta të dhunshme.
Brigadat e Kuqe u përpoqën të krijonin një shtet revolucionar përmes luftës së armatosur dhe të hiqnin Italinë nga Organizata e Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO). Organizata arriti famë në vitet 1970 dhe fillim të viteve 1980 me veprimet e tyre të dhunshme të sabotimit, grabitjeve të bankave, rrëmbimeve dhe vrasjeve. Gati pesëdhjetë njerëz u vranë në sulmet e saj midis 1974 dhe 1988. Sipas Qendrës për Siguri dhe Bashkëpunim Ndërkombëtar, Brigade Rosse ishte një grup terrorist “i përhapur gjerësisht”.
Brigadat e Kuqe u themeluan në Gusht 1970 nga Renato Curcio dhe Margherita Cagol, të cilët ishin takuar si studentë në Universitetin e Trentos dhe më vonë ishin martuar, dhe Alberto Franceschini. Gjyshja e Franceschini kishte qenë një udhëheqëse e ligave fshatare, babai i tij një punëtor dhe antifashist i cili ishte dëbuar në Auschwitz. Ndërsa grupi Trento rreth Curcio i kishte rrënjët kryesore në Departamentin e Sociologjisë të Universitetit Katolik, grupi Reggio Emilia (rreth Franceschini) përfshinte kryesisht ish-anëtarë të Federatës Rinore Komuniste Italiane (FGCI) të përjashtuar nga partia mëmë për pikëpamje ekstremiste. Në fillim, BR ishin kryesisht aktive në Reggio Emilia, në fabrika të mëdha në Milano (të tilla si Sit-Siemens, Pirelli dhe Magneti Marelli) dhe në Torino (Fiat). Anëtarët sabotuan pajisjet e fabrikës dhe hynë në zyrat e fabrikës dhe selinë e sindikatës. Në 1972, ata kryen rrëmbimin e tyre të parë: një përgjegjës i fabrikës për Sit Siemens u mbajt për rreth njëzet minuta ndërsa fotografitë e tij u morën veshur me një pankartë që e shpallte atë si një fashist. Përgjegjësi më pas u la i padëmtuar.
Gjatë kësaj kohe aktivitetet e BR u denoncuan nga grupe ekstreme të majta si Lotta Continua dhe Potere Operaio, të cilat ishin më pranë lëvizjes Autonomiste. Akuzat e shpeshta të lidhjeve midis BR dhe shërbimeve të inteligjencës të shteteve komuniste u bënë, por asnjëherë nuk u provuan, dhe gjithmonë u refuzuan nga militantët në libra dhe intervista. Në qershor 1974, Brigadat e Kuqe vranë dy anëtarë të partisë neofashiste italiane, Movimento Sociale Italiano (MSI), gjatë një sulmi në selinë e MSI në Padova.
Përfshirja
Lëvizjet guerile urbane të Amerikës Latine
Modelet për “Brigate Rosse” përfshinin lëvizjet guerile urbane të Amerikës Latine dhe lëvizjen partizane italiane të Luftës së Dytë Botërore, e cila ishte vetë një lëvizje revolucionare kryesisht e majtë, antifashiste që BR e pa veten si një vazhdim të, një shembull i një antifashiste rinore pakica duke përdorur mjete të dhunshme për qëllime të drejta. Grupi u ndikua gjithashtu nga vëllimet në Tupamaros të botuara nga Giangiacomo Feltrinelli, “një lloj manuali” bëje vetë “për Brigadat e Kuqe të hershme”.
