Dikush mund ta mbajë mend kohën, kur shqiptarët shkonin për të punuar në Libi, në vitet ’80 të shekullit të kaluar. Këtë ata e bënin, për shkak të pagave dhe kushteve të mira të punës që ky vend ofronte.
Pas ardhjes në pushtet, lideri i ri i Libisë nisi reformat e mëdha në vend. Standardi jetësor rritej, vendi begatohej. Pa marrë parasysh lajmet, që shpesh ndikohen nga politika, vendi po ashtu nuk qëndronte keq në raport me të drejtat e njeriut, madje edhe në kohën kur nisën trazirat kundër tij.
Gaddafi nuk duhej nga Perëndimi, sepse synonte të krijonte një Federatë të Republikave Arabe, që të forconte faktorin arab në botë. Me këtë synim, ai i bëri embargo SHBA-ve me naftë dhe ishte një nga shkaktarët kryesor të asaj që njihet si kriza e OPEC-ut, e vitit 1973, kur Gaddafi kërkon që arabët të caktojnë çmimet e naftës, të jenë ata që vendosin për pasurinë e tyre.
Nga këto qëndrime ai nuk ka hequr dorë kurrë. E, se cilat ishin benefitet e sistemit të Gaddafit, më poshtë janë disa fakte befasuese, që mund të jenë edhe të pabesueshme për ju, prandaj çdo interpretim lejohet:
1. Në Libi nuk kishte faturë të energjisë elektrike, energjia elektrike ishte falas për të gjithë qytetarët e saj.
2. Nuk kishte interes për kredi, bankat ishin shtetërore dhe kreditë për qytetarët ishin 0% me ligj.
3. Gaddafi asokohe premtoi se prindërit e tij nuk do të kenë një shtëpi derisa të gjithë në Libi ta kenë një të tillë. Babai i Gadafit vdiq në tendë gjatë mbretërimit të tij.
4. Të gjithë të porsamartuarit në Libi morën 60.000 dinarë nga qeveria duke blerë banesën e tyre dhe duke krijuar familje.
5. Arsimi dhe trajtimet mjekësore ishin falas në Libi. Para Gadafit, vetëm 25% ishin të shkolluar, gjatë sundimit të tij 83%.
6. Nëse libianët donin të jetonin në një fermë, atyre u jepeshin pajisje shtëpie falas, fara dhe bagëti.
7. Nëse nuk do të mund të trajtoheshin në Libi, qeveria do t’u jepte fonde për të shkuar jashtë vendit për kurim + 2300 dollarë për strehim dhe udhëtim.
8. Kur një libian do të blinte një makinë, qeveria financoi 50% të çmimit.
9. Çmimi i benzinës ishte 0,14 dollarë për litër.
10. Libia nuk kishte borxh të jashtëm dhe rezervat e saj arrinin në 150 miliardë dollarë (tani të ngrira globalisht)
11. Disa libianë nuk mund të punësoheshin pas shkollës, kështu që shteti do të paguante pagën mesatare të profesionit sikur të ishin të punësuar derisa të gjenin një punë.
12. Një pjesë e shitjes së naftës libiane lidhej drejtpërdrejt me llogaritë bankare të të gjithë qytetarëve.
13. Një nënë që lindte një fëmijë do të merrte 5000 dollarë.
14. 40 bukë kushtonin 0,15 dollarë.
15. 25% e libianëve kishin diplomë të plotë.
16. Gaddafi kreu projektin më të madh të ujitjes në botë të njohur si ”PROJEKTI I NJERIUT I MADH” për të siguruar ujë në të gjithë vendin e shkretëtirës.
Nëse kjo quhet “diktaturë”, atëhere çfarë është demokracia?
Megjithatë, Gadaffi u vra gjatë Luftës Civile të vitit 2011. Teoritë e kryengritjes janë të shumta dhe bazohen edhe në teori të komplotit, nga të cilat mbase ka diçka të vërtetë. Por, ajo që duhet sigurt është se që nga vrasja e tij më 2011, vendi ende është në luftë, populli në mjerim, e asgjë nuk është siç ka qenë, por keq e më keq.
