Presidenti rus, Vladimir Putin po përballet me kërcënimin më serioz në 23 vitet e tij në pushtet. Është mbresëlënëse të shohësh dominimin e tij të shkërmoqet brenda natës, ishte një aksion i pashmangshëm dhe i pamundur.
E pashmangshme, pasi keqmenaxhimi i luftës nënkuptonte që vetëm një sistem aq i mbyllur dhe imun ndaj kritikave si Kremlini mund t’i mbijetonte një aventurë të tillë, dhe e pamundur, pasi kritikët e Putinit thjesht zhduken, bien nga dritaret, ose helmohen.
Megjithatë, tani ushtria e pestë më e madhe në botë po përballet me një vëllavrasje ku ushtarët i drejtojnë armët ndaj bashkatdhetarëve të tyre. Sipas një artikulli të publikuar në CNN se shenjat e mosbindjes së Yevgeny Prigozhin u panë herë pas here si një shpërqendrim për të mbajtur gjeneralët në këmbë.
Por ajo që po shohim sot me Putinin të detyruar të pranojë se Rostov-on-Don, qendra e tij kryesore ushtarake, është jashtë kontrollit të tij i jep fund çdo supozimi se e gjithë kjo ishte një ide e Kremlinit.
Megjithatë, ka mundësi që Wagner ta kishte planifikuar këtë operacion shumë kohë më parë. Arsyetimi për këtë rebelim dukej të ishte spontan me rastin e një sulmi ajror në një nga kampet e tij, të cilin Ministria e Mbrojtjes Ruse e mohoi.
Ndërkohë disa orë më vonë Prigozhin tha të vërtetën për shkakun e vërtetë të luftës, Rusia dhe rusët nuk u kërcënuan nga një sulm i NATO-s. E vetmja gënjeshtër për të cilën ai këmbënguli ishte se komanda e lartë ruse qëndronte pas planit të pushtimit dhe jo vetë Putini. Forcat e tij u mblodhën shumë shpejt dhe shkuan me shpejtësi drejt Rostovit. Kjo është e vështirë të bëhet në një pasdite.
Ndoshta Prigozhin besonte se mund ta shtynte Putinin të ndryshonte udhëheqjen e Ministrisë së Mbrojtjes, të cilën ai e ka sharë publikisht prej muajsh, por fjalimi i Putinit të shtunën në mëngjes eliminoi çdo mundësi të tillë.
Tani është një zgjedhje ekzistenciale për elitën ruse midis regjimit të lëkundur të presidentit dhe mercenarit të errët Frankenstein, i cili më në fund është kthyer kundër zotërisë së tij. Në një situatë të tillë është një moment i të vërtetës edhe për ushtrinë ruse.
Nga ana tjetër Ukraina ndoshta po feston rebelimin mes klasave sunduese të Rusisë, pasi mund të ndryshojë rrjedhën e luftës në favor të Kievit. Por kryengritjet rrallë përfundojnë në Rusi– ose kudo tjetër me rezultatet që synonin të arrinin. Largimi i Carit Nikolla II në Rusi në 1917 u kthye në Revolucionin Bolshevik, Leninin dhe më pas Perandorinë Sovjetike.
Prigozhin mund të mos fitojë dhe themelet e kontrollit të Kremlinit mund të mos shkërmoqen, por një Putin i dobësuar mund të bëjë gjëra absurde për të demonstruar fuqinë e tij.
Ai mund të rezultojë i paaftë për të pranuar humbjen në muajt e ardhshëm në vijën e frontit në Ukrainë, që mund të çojë në pakënaqësinë midis forcave të tij të armatosura dhe të mos ketë kontroll mbi veprimet e tyre.
Pozicioni i Rusisë si një fuqi e përgjegjshme bërthamore mbështetet në stabilitetin.
