Ishte një emër që dikur shkëlqeu mes errësirës së Atlantikut – RMS Carpathia, anija që mëngjesin e akullt të 15 prillit 1912, përshkoi me guxim detin e frikshëm për të shpëtuar 705 të mbijetuarit e Titanikut, një akt trimëror që i dha lavdi të përjetshme në histori. Por gjashtë vjet më vonë, më 17 korrik 1918, Carpathia përjetoi fatin e saj tragjik: u fundos nga një nëndetëse gjermane U-55, ndërsa ndodhej pranë brigjeve të Irlandës, në detin e trazuar të Luftës së Parë Botërore.
Në bord ndodheshin 55 persona, përfshirë ekuipazhin dhe një pjesë të trupave britanike që po transportoheshin në front. Sulmi ishte i papritur – tre torpedo e goditën trupin e anijes njëra pas tjetrës, duke e plagosur rëndë. Carpathia, dikur heroina e oqeanit, nisi të fundosej ngadalë, ndërsa eksplozionet tronditën dërrasat e saj, tashmë të lodhura nga vjetërsia dhe koha.
Pavarësisht përpjekjeve të ekuipazhit për të shpëtuar jetët në bord, vetëm 5 persona mbijetuan – pjesa tjetër u mor nga ujërat e ftohta irlandeze. Carpathia, që dikur kishte ndalur lundrimin e saj për të dëgjuar thirrjet e anijes më të famshme që u mbyt ndonjëherë, u zhyt pa bujë, por me një histori që tashmë ishte bërë pjesë e legjendës.
Vdekja e saj ishte një fund tragjik për një anije me nderim të rrallë në histori – jo për shkak të luksit apo madhështisë, por për guximin dhe njerëzinë që përfaqësoi në orët më të errëta të detit.
Nëse dëshiron, mund të përfshij edhe një segment mbi kapitenin Rostron dhe si u nderua ai pas shpëtimit të pasagjerëve të Titanikut.
Përgatiti: L.Veizi
