Më 17 korrik 1990, në një ceremoni të mbajtur fshehurazi larg vëmendjes publike, udhëheqësi palestinez Yasser Arafat, atëherë 61 vjeç, u martua me Suha Tawil, një grua 27-vjeçare, me origjinë nga një familje e pasur e krishtere nga Jeruzalemi Lindor. Kjo martesë u mbështoll me heshtje për një kohë të gjatë, jo vetëm për shkak të dallimeve të tyre në moshë, fe dhe background, por edhe për shkak të pozicionit delikat të Arafatit si simbol i një kombi pa shtet, që jetonte në mërgim dhe në rrethim të përhershëm politik.
Suha Tawil ishte aktiviste për të drejtat e grave, e rritur në një ambient liberal dhe arsimuar në Evropë. E re, energjike dhe sfiduese, ajo u bë pjesë e rrethit të ngushtë të Arafatit në fund të viteve ’80. Dyshohet se ata u takuan për herë të parë në vitin 1987, por marrëdhënia e tyre mori formë kur Suha ndihmoi në organizimin e një vizite të Arafatit në Paris më 1989. I bindur për energjinë e saj organizative dhe besnikërinë politike, Arafati i kërkoi që të shkonte të punonte pranë tij në Tunizi, ku ndodhej në atë kohë selia e Organizatës për Çlirimin e Palestinës (OÇP).
Suha u konvertua në Islam dhe të dy u martuan në mënyrë të fshehtë – një vendim që u mbajt larg publikut palestinez për vite, për të shmangur zemërimin e mundshëm nga elitat fetare dhe politike.
Në një intervistë të vitit 1995 për revistën New Yorker, Suha do të shprehej me guxim:
“I kam thënë burrit se nëse u mohon grave barazi, unë do të jem në pararojë të grave në rrugë, duke protestuar para zyrës së tij në shtetin e ri palestinez.”
Në të njëjtin vit, lindi vajza e tyre e vetme, Zahwa, në një spital në Paris. Martesa e tyre, përtej aspektit personal, ishte gjithmonë në hije të luftës politike dhe ikonës kombëtare që mishëronte Arafati. Suha, shpesh e diskutueshme në opinionin publik palestinez, u kritikua për stilin e saj perëndimor dhe jetën në diasporë, por mbeti e përkushtuar ndaj figurës së burrit të saj deri në fund.
Yasser Arafati ndërroi jetë në vitin 2004 në një spital ushtarak francez, në rrethana që mbeten ende objekt diskutimi dhe hetimi. Pas vdekjes së tij, Suha u zhvendos në Francë me vajzën, ndërsa vazhdoi të ruajë kujtimin e një dashurie të ndërlikuar – të lindur në kohë lufte, të rrethuar nga simbolika, dhe të mbyllur në heshtjen e një epoke që iku bashkë me të.
Nëse dëshiron, mund të shtoj edhe pasazhe mbi rolin e Suhës pas vdekjes së Arafatit dhe përplasjet që pati me udhëheqjen e re palestineze.
Përgatiti: L.Veizi
