Margherita e Durrësit, e njohur edhe si Margaret e Durrësit, ishte një figurë e rëndësishme e shekullit të XIV, që i përkiste degës anësore të dinastisë së Anzhuinëve të Napolit. Ajo lindi në vitin 1347 në qytetin e Durrësit, atëherë pjesë e Mbretërisë së Shqipërisë që kontrollohej nga Anzhuinët.
Ajo ishte vajza e Ludovikut të Napolit, Duka i Durrësit dhe mbesë e mbretit Robert të Napolit. Familja e saj kishte një pozitë të lartë në hierarkinë aristokratike të mbretërisë napolitane, por me influencë të veçantë në territoret shqiptare, ku titujt e Durrësit dhe të Mbretërisë së Shqipërisë mbaheshin nga degë të veçanta të familjes mbretërore.
Në shkurt të vitit 1369, Margaret u martua me Karlin (Carlo), djalin e madh të Gjon Gravinës, i cili kishte mbajtur titujt e Dukës së Durrësit dhe Mbretit të Shqipërisë në vitet 1332–1336. Kjo martesë përforcoi pozitat politike të degës së Durrësit brenda strukturës së gjerë të dinastisë Anzhuine.
Më vonë, në vitin 1381, pas trazirave dhe luftës civile në Mbretërinë e Napolit, burri i saj Karli u ngjit në fron si mbret i Napolit me emrin Karli III i Napolit. Me këtë rast, Margaret u bë zyrtarisht Mbretëresha e Napolit. Ajo mbajti këtë pozitë deri në vrasjen e burrit të saj në vitin 1386.
Pas vdekjes së Karlit III, Margaret jetoi në hijen e pushtetit dhe ndikimit të saj politik ra ndjeshëm. Megjithatë, ajo mbeti një figurë simbolike e degës durrësake të Anzhuinëve, që përfaqësonte një bashkim të botës shqiptare me atë italiane në një kohë kur lidhjet ndërmjet dy brigjeve të Adriatikut ishin të forta dhe me ndikim të ndërsjellë.
Margaret vdiq në vitin 1412, duke lënë pas një trashëgimi historike që shpesh është lënë në harresë në rrëfimet tradicionale, por që mbetet pjesë e rëndësishme e ndërthurjes shqiptaro-italiane në Mesjetë.
Përgatiti: L.Veizi
