Nga John O. Brennan dhe James Clapper*
Gjatë muajit të fundit, Tulsi Gabbard, drejtoreshë e inteligjencës kombëtare, dhe John Ratcliffe, drejtor i Agjencisë Qendrore të Inteligjencës, kanë pohuar se zyrtarët e lartë të administratës Obama kanë fabrikuar informacione të politizuara, kanë heshtur profesionistët e inteligjencës dhe janë përfshirë në një “konspiracion të gjerë tradhtie” për të minuar presidencën e Donald Trump. Këto janë pohime krejtësisht të rreme. Duke bërë këto akuza, ata përpiqen të rishkruajnë historinë. Ne duam ta sqarojmë të vërtetën dhe njëkohësisht të japim një paralajmërim.
Le të rikthehemi. Pretendimet e administratës Trump përqendrohen te gjetjet e komunitetit të inteligjencës për ndërhyrjen ruse në zgjedhjet presidenciale amerikane të vitit 2016, të publikuara në janar 2017. Vlerësimi arrinte në përfundimin se Presidenti Vladimir Putin i Rusisë kishte urdhëruar një fushatë ndikimi për të minuar besimin e publikut në procesin demokratik amerikan dhe për të dëmtuar shanset elektorale dhe presidencën e mundshme të kandidates demokrate, Hillary Clinton.
Gjithashtu u konstatua se rusët kishin zhvilluar një “preferencë të qartë” për z. Trump dhe synonin të ndihmonin shanset e tij elektorale. U deklarua se Rusia kishte përdorur një sërë taktikash në këtë fushatë, përfshirë hakerimin e llogarive të emailit të organizatave dhe zyrtarëve të Partisë Demokrate dhe publikimin e të dhënave të vjedhura përmes aleatëve dixhitalë. Aktivitetet e fshehta u plotësuan nga përpjekje të dukshme, por të maskuara, të agjencive të inteligjencës ruse, mediave të financuara nga shteti, ndërmjetësve të tretë dhe përdoruesve të paguar të rrjeteve sociale. Siç thuhet në raport, vetë Putin kishte urdhëruar fushatën.
Megjithëse disa kritika të jashtme kanë vënë në dukje se disa aspekte të hetimit për Rusinë mund të ishin menaxhuar më mirë, disa shqyrtime të gjata, të hollësishme dhe shumëvjeçare të raportit kanë konfirmuar vlefshmërinë e gjetjeve dhe rigorozitetin e analizës. Më i rëndësishmi ishte raporti unanim, dypartiak dhe pesë-vëllimësh i Komisionit të Senatit për Inteligjencën, anëtarët republikanë të të cilit në atë kohë përfshinin Marco Rubio (tani Sekretar Shteti) dhe senatorin Tom Cotton (tani kryetar i komisionit).
“Në të gjitha intervistat me ata që hartuan dhe përgatitën vlerësimin, Komisioni dëgjoi në mënyrë të njëtrajtshme se analistët nuk ishin nën presion politik për të arritur në përfundime të caktuara,” thuhej në raportin e Senatit. “Të gjithë analistët deklaruan se ishin të lirë të debatonin, të kundërshtonin përmbajtjen dhe të vlerësonin nivelin e besueshmërisë — ashtu siç kërkohet dhe është normale në analizën inteligjente.”
Prokurori special John Durham, i emëruar gjatë mandatit të parë të Trump për të hetuar sesi ishte kryer hetimi për Rusinë, po ashtu nuk gjeti asnjë provë për një konspiracion të administratës Obama kundër Trumpit. Ai megjithatë konfirmoi gjetjet e prokurorit special Robert Mueller, i cili në një hetim të ndarë gjeti prova të mjaftueshme për ndërhyrjen ruse në zgjedhje. Së fundmi, vetë Ratcliffe i CIA-s urdhëroi një tjetër shqyrtim të vlerësimit të vitit 2017, i cili përcaktoi se “niveli i analizës së përdorur tejkalonte shumicën e vlerësimeve të inteligjencës.”
Çdo shqyrtim serioz ka mbështetur përfundimin themelor të komunitetit të inteligjencës se Rusia zhvilloi një fushatë ndikimi për të ndihmuar Trumpin të fitonte zgjedhjet e vitit 2016.
Edhe pse përhapja e pasaktësive dhe dezinformatave nga administrata është tepër e gjerë për t’u trajtuar të gjitha këtu, le të ndalemi në tre pika të qarta. Jemi duke shkruar në cilësinë tonë personale dhe mendimet tona nuk përfaqësojnë ndonjë agjenci federale.
Së pari, dosja e ashtuquajtur Steele, një seri memorandume (tani kryesisht të diskredituara) për lidhjet e supozuara Trump–Rusi, e shkruar nga një ish-agjent britanik. Gabbard dhe Ratcliffe kanë pohuar se kjo dosje luajti një rol kyç në hartimin e vlerësimit. Ne kemi dëshmuar nën betim — dhe shqyrtimet e vlerësimit e kanë konfirmuar — se dosja nuk u përdor si burim dhe nuk u mor parasysh në asnjë nga analizat apo përfundimet. Me këmbënguljen e FBI-së, një përmbledhje e shkurtër e dosjes u shtua vetëm si një aneks i ndarë në versionin më të klasifikuar të dokumentit, i cili gjithashtu shpjegonte pse nuk u përdor.
Së dyti, vlerësimi nuk dha asnjë gjykim për ndikimin e operacioneve informative ruse në rezultatin e zgjedhjeve. Megjithëse disa borde shtetërore dhe lokale të zgjedhjeve dhe sisteme informacioni u aksesuan nga inteligjenca ruse, u sqarua se asnjë prej këtyre sistemeve nuk kishte lidhje me numërimin e votave. Operacionet ruse të ndikimit mund të kenë ndikuar në mendimin e votuesve përpara votimit, por nuk ka asnjë provë se ndonjë votë është ndryshuar.
Së treti, përkundër pretendimeve të egra dhe të pabaza të administratës Trump, nuk përmendet fare “bashkëpunim” ndërmjet fushatës së Trump dhe rusëve në vlerësim, as ndonjë referencë për kontaktet e pranuara publikisht që ndodhën. Fokus i vetëm i vlerësimit ishte veprimtaria e Rusisë, jo personat në SHBA me të cilët mund të kishin bashkëvepruar.
Megjithëse Trump, gjatë fushatës, i kërkoi publikisht rusëve të gjenin dhe të zbulonin email-et e munguar të Clinton — një kërkesë e papërshtatshme ndaj së cilës aktorët kibernetikë rusë duket se reaguan brenda disa orësh — ne e lamë këtë fakt pa përmendur.
Ironia më e madhe qëndron në këtë: pavarësisht akuzave për konspiracion politik, ne bëmë gjithçka për të shmangur rrjedhjet e informacionit të inteligjencës, përfshirë edhe atë që tregonte se Rusia preferonte Trumpin — një kërkesë që Presidenti Obama e theksonte vazhdimisht. E dinim se këto informacione do të përbënin “dinamit politik”. Dhe pavarësisht raportimeve të shumta, arritëm t’i mbajmë konfidenciale deri pas zgjedhjeve.
Në përputhje me detyrimin solemn për të qëndruar larg politikës amerikane, administrata Obama publikoi një deklaratë një muaj para zgjedhjeve duke paralajmëruar për ndërhyrjen ruse. Qëllimisht nuk përmendi kandidatin e preferuar të Putinit, ndonëse provat për këtë ekzistonin.
Politizimi i vërtetë është shtrembërimi i qëllimshëm i inteligjencës nga zyrtarë të administratës — veçanërisht drejtorët e inteligjencës kombëtare dhe të CIA-s të emëruar nga Trump — poste që duhet të jenë jopolitike. Është thellësisht për të ardhur keq që administrata vazhdon të përhapë narrativën fiktive se Rusia nuk ndërhyri në zgjedhjet e vitit 2016. Në vend të kësaj, duhet të pranojë se një shtet i huaj — një armik i betuar i Shteteve të Bashkuara — ndërhyn rregullisht në zgjedhjet tona kombëtare dhe do të vazhdojë ta bëjë, nëse nuk merren masa dypartiake për ta ndaluar.
*John O. Brennan dhe James Clapper kanë qenë zyrtarë të lartë të inteligjencës në administratën Obama.
Burimi: New York Times/ Përgatiti për botim: L.Veizi
