Banorët e Rripit të Gazës kanë përshkruar efektet e urisë së rëndë në trupat e tyre, pasi raportit të mbështetur nga OKB-ja që konfirmoi për herë të parë urinë në territor.
Reem Tawfiq Khader, 41 vjeç, nënë e pesë fëmijëve nga qyteti i Gazës, tha për BBC-në: “Shpallja e urisë erdhi shumë vonë, por është ende e rëndësishme. Nuk kemi ngrënë asnjë proteinë për pesë muaj. Fëmija im më i vogël është katër vjeç. Ai nuk e di se si duken ose çfarë shije kanë frutat dhe perimet.”
OKB-ja thotë se Izraeli ka kufizuar ndjeshëm sasinë e ndihmës që hyn në Gaza, gjë që Izraeli e mohon.
Një tjetër grua 47-vjeçare, Rajaa Talbeh, nënë e gjashtë fëmijëve, tha se kishte humbur 25 kg në peshë. Ajo iku nga shtëpia e saj në lagjen Zeitoun të qytetit të Gazës një muaj më parë dhe tani jeton në një tendë të improvizuar pranë plazhit.
Ajo vuan nga intoleranca ndaj glutenit dhe tha se nuk mund të gjente më ushqim për të ngrënë.
“Para luftës, një organizatë bamirëse më ndihmonte të merrja produkte pa gluten, të cilat nuk mund t’i përballoja kurrë vetë. Që kur filloi lufta, nuk mund ta gjej atë që më nevojitet në treg, dhe edhe kur e gjej, nuk kam mundësi ta përballoj. A nuk mjafton të përballosh bombardimet e përditshme, zhvendosjen dhe të jetosh në një tendë që nuk na mbron as nga vapa e verës dhe as nga i ftohti i dimrit dhe tani edhe nga uria?”
Rida Hijeh, 29 vjeç, tha se pesha e vajzës së saj pesëvjeçare, Lamia, kishte rënë nga 19 kg në 10.5 kg.
Ajo tha se Lamia ishte e shëndetshme para se të fillonte lufta dhe nuk kishte pasur sëmundje të mëparshme.
“E gjithë kjo ndodhi vetëm për shkak të urisë. Thjesht nuk ka asgjë për të ngrënë fëmija. Nuk ka perime, as fruta. Tani, Lamia vuan nga ënjtje në këmbë, rënie të flokëve dhe probleme nervore. Ajo nuk mund të ecë. Shkova në shumë klinika, mjekë dhe spitale. Të gjithë më thanë se vajza ime vuan nga kequshqyerja. Por asnjëri prej tyre nuk më dha asgjë, as trajtim, as mbështetje”, tha ajo. m.p.
