Nga Leonard Veizi
Zëri i tij ishte si gurët e lashtë të Irlandës, i thellë, i trazuar dhe me një jehonë historie. Prania e tij, një stuhi e fshehur pas një shikimi penetrues. Riçërd Heris nuk ishte thjesht një aktor; ai ishte një forcë e natyrës, një poet me një shpirt renegat që e hodhi veten plotësisht në çdo rol, duke lënë pas një rrugë zjarrtë personazhesh të pavdekshëm. Nga zemra e Limerik-ut, ai u ngrit si një Feniks, duke sfiduar konvencionalitetin dhe duke gdhendur me pasionin e tij një trashëgimi që kapërcen thjesht ekranin…
…Ai nuk luajti role; ai jetoi jetë, nga udhëheqësi i hekurt Oliver Kromuell te mençuria e qetë, por madhështore, e perandorit Marcus Aurelius, dhe më pas në krahët e ngrohtë të magjistarit të dashur, Albus Dumbledore. Dhe të mos harrojmë rolin e tij potent si neurologu Xhonathan Çambërlin, tek filmi “Kryqëzimi Kasandra”, apo “The Cassandra Crossing”, ku interpreton perkrah Sofia Loren. Historia e tij është një himn për aktorin e vërtetë, atë që guxon të jetë i jashtëzakonshëm, duke e bërë çdo shfaqje në ekran një dhuratë të paharrueshme për botën.
Dhe sot mund të thuhet për të se: Riçërd Heris ishte një aktor i talentuar dhe i pamatur me talentin e tij, ose një burrë i madh i kinemasë britanike.
Fillimet në teatër
Riçërd Heris u lind më 1930 në Limerik, Irlandë. Ai hyri në historinë e kinemasë si një nga aktorët më karizmatikë dhe të fuqishëm të brezit të tij. Përveç karrierës së shkëlqyer, ai ishte një personalitet që la gjurmë si në art, ashtu edhe në jetën publike
Përpara se të bëhej i njohur globalisht si “Cromwell”, Heris filloi karrierën e tij në Londër dhe ishte një figurë kyçe në Teatrin “Royal Court”. Kulmi i tij i parë i madh në kinema erdhi me filmin “This Sporting Life” më 1963, ku ai interpretoi Frank Meçin, një lojtar regbie të ashpër dhe të trazuar. Ky rol i dha atij Çmimin për Aktori Më i Mirë në Festivalin e Filmit në Kanë dhe nominimin e parë për Oscar si Aktori Më i Mirë. Ky film, i cili eksploroi klasat shoqërore dhe pasionin e dhunshëm, e vendosi Heris si një nga figurat kryesore të lëvizjes Britanike të “Free Cinema” apo Kinemasë së Lirë.
“MacArthur Park”
Përveç nominimeve si Oscar dhe Golden Globe si aktor, Harris fitoi një popullaritet të madh edhe si këngëtar. Hiti i tij më i madh ishte kënga “MacArthur Park” e vitit 1968, shkruar nga Xhimi Ueb. Ky disk, i cili ishte i pazakontë për gjatësinë dhe kompozimin e tij orkestral, u bë një sukses i madh në mbarë botën dhe i solli Harris një nominim “Grammy”. Ky aspekt tregon një dimension tjetër artistik, atë të një interpretuesi me zë të thellë që guxoi të kalonte kufijtë e zhanreve.
Familja në kinema
Talenti i Richard Harris vazhdon të jetë i pranishëm përmes djemve të tij. Dy nga djemtë e tij, Xherëd Heris, i njohur për rolet në “Chernobyl”, “The Crown” dhe Xhemi Heris, janë gjithashtu aktorë të njohur dhe të respektuar, duke dëshmuar ndikimin e tij të thellë artistik dhe trashëgiminë e aktrimit brenda familjes.
Marcus Aurelius
Në fund të karrierës së tij, Harris pati një rilindje të jashtëzakonshme. Interpretimi i tij i perandorit filozof Marcus Aurelius në epikun “Gladiator” (2000) i dha atij nominimin e dytë për Oscar si Aktori Më i Mirë. Ky rol shërbeu si një kurorëzim simbolik, duke bashkuar madhështinë e tij skenike me urtësinë e qetë.
Më pas, ai i dha një prekje unike dhe të dashur personazhit të Albus Dumbledore në dy filmat e parë të sagës Herri Poter. Pavarësisht se ishte i sëmurë, ai pranoi rolin, siç thuhet, pasi mbesa e tij kërcënoi se nuk do t’i fliste më nëse refuzonte!
Epilogu
Trashëgimia e tij, e ndërtuar mbi talentin e pakompromis, shpirtin rebel dhe një dashuri të zjarrtë për artin, mbetet si një dëshmi se aktorët më të mëdhenj janë ata që guxojnë të jenë më shumë sesa thjesht interpretues – ata janë historianë, filozofë dhe poetë të jetës njerëzore. Ai vdiq në vitin 2002, në moshën 72 vjeçare, por zëri i tij vijon të jetë i gjallë në kinemanë botërore.
