Fakte të panjohura më parë vazhdojnë të bëhen publike herë pas here. Kështu edhe rasti në fjalë. Gazetari Armand Plaka ka botuar se fundmi në profilin e tij në Facebook, këtë status që hedh pak më shumë dritë rreth një segmenti të historisë shqiptare.
***
1902. Atëherë kur besohej se Mbret i Shqiptarëve do të ishte një pinjoll i Derës së Kastriotëve, për të cilin më shume se 10 vite me radhë nga 1900-1912 ishte folur e shkruar aq shumë, saqë ky fakt merrej thuajse i mirëqenë.
Fotot dhe kartolinat me imazhin e tij, të shoqëruar nga flamuri i Skënderbeut, linin të kuptonin se ai ishte kandidati i padiskutueshëm për fronin shqiptar.
Rrugës gara solli me vete edhe kandidatë të tjerë; francezë, italianë, turq, shqiptaro-egjiptianë, madje Ismail Bej Vlora pati propozuar edhe vetë Presidentin e SHBA-së ( nëse ky i fundit do të dëshironte – thoshte Plaku i Vlorës), por Aladro Kastriota ishte padyshim më i lakuari, më i raportuari në mediat e huaja dhe fletoret shqiptare në diasporë e në Shqipëri, e nga tjetër në fund edhe më i abandonuari, duke vjelë edhe talljet e Faik Konicës, pasi ky i fundit e kishte mbështetur fillimisht ndërsa drejtonte Revistën ALBANIA nga Brukseli.
Kjo kishte bërë që të rritej papritur edhe interesimi i Spanjës (normalisht një nga fuqitë më të painteresuara dhe më neutrale për fatin e Shqipërisë) dhe shtypit spanjoll, i cili po e ndiqte fatin e tij me kërshëri, duke sjellë shpesh artikuj, intervista, reportazhe dhe analiza rreth “çështjes shqiptare”, sikurse na shfaqet në këtë artikull të 2 prillit 1902 në “Nuevo Mundo”.
Fotoja tjetër është marrë nga arkivat spanjolle dhe na shfaq shtëpinë apo Pallatin e Princit Aladro Kastriota, në Jerez De la Frontera, një qytet i vogël spanjoll në Provincën e Cadiz-it, në rajonin autonom të Andaluzisë në jugperëndim të Spanjës.
