Kur aktorja e njohur Drew Barrymore pa dokumentarin e fundit të Paris Hilton në YouTube Originals, ajo u ndje se dikush po e kuptonte.
Në “This Is Paris”, një film gati dy orësh i drejtuar nga regjisorja fituese e Emmy Alexandra Dean, Hilton flet në detaje për abuzimin e pretenduar që ajo pësoi në shkollën me konvikt në Utah – dhe mënyrën se si trauma e saj e ka përcjellë edhe në moshën e rritur, njofton Insajderi.
Gjatë një paraqitje në episodin e së hënës në shfaqjen e re të Barrymore, gratë e famshme reflektuan në përvojën e tyre të përbashkët të vendosjes në institucione për të mitur që kishin probleme me sjelljen.
Drew Barrymore flet edhe për kohën e saj si adoleshente, kur kalonte kohë në izolim për periudha të gjata kohore.
“Edhe për mua vinin njerëz, që më merrnin”, vazhdoi ajo. “Unë kam qenë e mbyllur në izolim, kam qenë në një vend për periudha të gjata kohore – po flas një vit, një vit e gjysmë, plus. Unë nuk kam parë të flitet për një histori të tillë në publik, dhe është diçka që unë e kuptoj shumë mirë”.
Në dokumentarin e saj, Hilton kujton se ishte marrë nga shtrati i saj sikur po rrëmbehej një natë. Ajo përfundoi në Shkollën Provo Canyon në Utah, ku ajo thotë se ajo dhe bashkëmoshatarët e saj vuajtën abuzim fizik dhe emocional dhe rregullisht iu dhanë pilula misterioze.
Kur ajo nuk pranoi t’i merrte pilulat, ajo thotë se dërgohej në izolim e vetme dhe e zhveshur, ndonjëherë për 20 orë rresht.
Thënë kjo, përvojat e Hilton dhe Barrymore ishin shumë të ndryshme. Barrymore, e cila si e vogël u bë e varur nga alkooli dhe droga, tha se institucioni ku ajo përfundoi në fund të fundit i shpëtoi jetën.
“Më duhet t’ju them, njerëzit në vendin tim ishin vërtet të mirë,” tha ajo. “Dua të them, nuk më pëlqente të më hidhnin në izolim. Por isha rebele. Kam filluar trazira atje gjatë gjithë kohës. Kishte shumë fëmijë të tjerë si unë, dhe nëna ime thjesht nuk e dinte çfarë të bënte me mua. Po merrja drogë.
Isha jashtë kontrollit. Ajo thjesht hodhi duart lart dhe më hodhi atje, pa ditur se ku tjetër të drejtohej. Dhe ai vend me të vërtetë më ndihmoi dhe më shpëtoi jetën , dhe në të vërtetë nuk do të ndryshoja asgjë”.
Nga ana tjetër, Hilton, përfundoi me “probleme të besimit dhe stres post-traumatik”
“Unë nuk e meritoja të shkoja atje,” tha ajo. “Nëna dhe babai im ishin thjesht shumë të rreptë dhe të shqetësuar kur unë jetoja në Los Angeles nuk më lejohej të shkoja në takime, nuk mund të vëja grim, nuk mund të shkoja në një vallëzim në shkollë. Ata thjesht nuk donin që unë të rritesha.
Pastaj u transferova në New York dhe ky ishte momenti kur jeta ime ndryshoi dhe unë dilja natën jashtë dhe shkoja në klube dhe jo në shkollë, por nuk bëja asgjë të tmerrshme – thjesht dëshiroja të dilja natën, dhe kjo i frikësoi vërtet prindërit e mi , sepse ishin kaq mbrojtës”.
