Mitro Çela
-“Armiqtë e popullit” Sejfulla Malshova (Lame Kodra) dhe Dhimitër Pasko (Mitrush Kuteli).-
Kur I kisha dhëmbët me qumësht në fushën e gazetarisë, Dhimitër Pasko ishte “miku” im më I mirë.
Më pëlqenin “proçkat” në historitë e tij. Më tërhiqte stili.
Pas 50 vitesh në shtyp, përsëri më kapi nostalgjia për novelistin e njohur, që si puna ime ishte edhe ekonomist.
Kishte punuar në Bankën Kombëtare të Rumanisë.
Më von në Bankën e Shqipërisë.
Në Bankë ka qënë Sekretar i Përgjithshëm edhe Sejfulla Malshova.
Të dy mjeshtra të penës.
Të dy kanë mbetur emra të mëdhej në letërsi, me pseudonim.
Njeri Mitrush Kuteli.
Tjetri Lame Kodra.
Në biblotekë kam një libër:
Historia e Bankës së Shqipërisë.
Botim lluksoz. Me shumë fakte. Plot histori.
Nisa ta lexoj nga fillimi.
Kur mbylla “kapakun” u habita:
Nuk gjeta as emrin e Dhimitër Paskos e as emrin e Sejfulla Malshovës.
Pyeta ish guvernatorin, Adrian Fullani.
-Nuk di gjë,- më tha.- Edhe unë jam habitur kur nuk gjeta këta dy emra të mëdhej të letërsisë.
Por libri është botuar në kohën kur guvernator ishte Shkëlqim Cani?!
Në vend të takoja ish guvernatorin, u hodha një sy disa dokumentave të arkivit.
Ruana Zot!
Emrat e Dhimitrit dhe Sejfullait ishin fshirë?!
Ishte emri i Enver Hoxhën në dokumenta. Ishte emri i Enverit dhe në librin për bankën.
Normale. Në vitin 1945 Enver Hoxha kishte qënë Sekretar i Përgjithshëm i Bankës.
Çudia është pse në vitet ‘2000 hiqen emrat e poetit dhe novelistit. Mbahet emri i diktatorit?!
Nuk u dorëzova: Ngjeta ngushëllim duke imituar stilin e Mitrush Kutelit.
Do të tregoj një histori të kolme, që vështirë të ngjizesh në epokën kur jetoi Kuteli I Madh, buzë gjolit të Poradecit!
Let’s go!
…Ne ishim dhjetë. Të gjithë me lugë në brez. Filipi, Sajmir Kodra, Ismet Drishti etj etj.
-Hani, pini mos kurseni, tha dollibashi.
Paguaj unë, se kam qënë bodigard ministri…që bënte më shumë tendera se sa punëra qeverie…
…dhe ha…ha e ku…ku!
-Pse e mbaja unë në qafë ministrin?
Sepse unë paguaja dreka e darka, kur ministri me familje bënte xhiro nëpr Evropë.
Sidomos në plazhet e Greqisë, Sardenjës dhe Dubrovnikut.
Në tavolinën përballë qëndronte një djalë I ri.
As hante e as pinte:
Vështronte bodigardin tënë!
-Po ky djalka kush është, – pyeta unë.
-Është bodiagardi im, tha ish bodigardi I ministrit!…
-Mos kujto Zoti Mitro, se jeta e ministrave, vlen më shumë se jeta ime!
Ministri im shfrytëzonte pushtetin për t’u dhjamur!
Unë kam rrezikuar jetën për t’u pasuruar!
-Tani rrezikoj paratë për të garantuar jetën…
Mu kujtuan ngjarjet e 14 Shtatorit 1998:
Të parët që ja mbathën ishin bodigardët!
Pas tyre çanë ferrat disa ministra…
Kryeministri Nano doli më I zoti:
Kapërceu kufirin!
Përfundoi në zyrën e ambasadorit amerikan në Shkup?!
