Namik Dokle i ftuar në emisionin Kjo Javë me gazetaren Nisida Tufa, foli për shkëputjen nga politika dhe angazhimin e tij si shkrimtar.
“Politika dhe letërsia janë shumë xheloze dhe për një kohë të caktuar duhet t’i përkushtohesh plotësisht njërës apo tjetrës. Të dyja njëherësh nuk bëhen. Pastaj një politikan kur e lë politikën nuk ka përse të merret më me politikë. Është një shembull ai i Felipe Gonzales në Spanjë, pasi i bëri 14 vite kryeministër e la politikën, dhe kur e pyetën çfarë bën tani ai tha ; po përpiqem të rikuperoj statusin tim të qytetarit të thjeshtë. U bënë gjashtë vite që kam lënë politikën. Që kur u botua romani i parë filluan pyetjen politike. Kisha deklaruar se nuk kandidoj më dhe më pyesnin çfarë mendon për politikën dhe unë i thashë gjysmën e titullit të romanit tim, “Vajzat e mjegullës”, pra vajzat janë jeta jonë dhe mjegulla politika.
Ne në jetën tonë, çdonjëri ka pendesat e veta, mendon çfarë ka bërë dhe shpesh kujtojmë ngjarje të fëmijërisë. Por kur ndodhin ngjarje tragjike nuk mund të harrohen, dhe njeriu reflekton dhe gjen çfarë ka bërë mirë dhe çfarë jo. Duke shkruar romanin , titulli i punës ishte pendimia…”., ka thënë ai, duke shtuar: “Pavarësisht se Bill Gates tha se para Covid-i jemi të gjithë të barabartë, unë ,mendoj që jemi të barabartë me virusin, por mënyra se si e përjetojmë apo kujdesi që ka një fshatar i Shëngjergjit që është me COVID dhe çfarë kujdesi ka Bill Gates, nuk ka më barazi”.
