Disa njerëz i presin me padurim festat, duan që ditët të kalojnë dhe të ulen në tryezë me të dashurit e tyre, për ta ushqimi është një mënyrë për t’u afruar. Megjithatë, ka të tjerë që dridhen nga kjo ide. Janë ata që nuk kanë marrëdhënie të mira me ushqimin, të cilët ose përpiqen të mos hanë asgjë, ose hanë shumë dhe, zakonisht, janë plot keqardhje më pas. Ata pyesin veten pse kanë ngrënë kaq shumë, pse nuk mund të vendosin kufij, pse nuk mund të jenë “si gjithë të tjerët”.
Marrëdhënia toksike me ushqimin nuk lind papritur, nuk krijohet brenda natës. Dhe kondrofobia, e cila mund të marrë shumë forma, gjendet pothuajse në çdo mbledhje festive. Gjithmonë do të jetë dikush që do të komentojë pjatat e të tjerëve, të japë mendimin e tij, të cilin askush nuk e ka kërkuar. A ka ushqim të mjaftueshëm? A është më shumë se sa ai mendon se është e drejtë? E keni rimbushur?
Ai është personi që do të flasë gjithmonë në shumës dhe do të thotë “hëngrëm shumë” duke folur vetëm për veten e tij. Ai mund të mos e bëjë për keqdashje, por nëse marrëdhënia juaj me ushqimin është e keqe dhe ju dëgjoni diçka të tillë, mund të mjaftojë për t’ju prishur ditën. Dhe gjithmonë, ai do të thotë frazën që nuk duhet thënë në Krishtlindje: “Bëj ecje pasdite, që t’i djegësh kaloritë”.
Kjo mënyrë e të menduarit nuk duhet të vazhdojë, megjithatë, ju e dini se kjo nuk do të ndodhë.
Kjo “djegie e tyre” krijon jo vetëm një marrëdhënie të keqe me ushqimin, por një marrëdhënie toksike me stërvitjen. Ju keni shumë arsye për të ushtruar, dhe kaloritë nuk janë një prej tyre, në asnjë mënyrë. Nuk do të kënaqeni me stërvitjen tuaj dhe do ta gjeni veten duke ushtruar vetëm për të humbur peshë, ose sepse do t’ju duhet të ndëshkoni veten nëse hani tepër./E.Ç
