E dimë, është shumë më e lodhshme të ecësh në një sipërfaqe të butë, si bora apo rëra, sesa në një sipërfaqe të ngurtë dhe të sheshtë, siç është asfalti. Çuditërisht, megjithatë, askush nuk e kishte studiuar ndonjëherë arsyen, dhe teoria ishte se këto sipërfaqe të buta pengonin lëvizjen e “lavjerrësit të përmbysur” të trupit (“hedhja përpara” duke pivotuar këmbën në tokë), e cila kursen shumë energji.
HAPA TË GJATË NË DËBORË. Barbara Grant, nga Universiteti i Liverpulit, donte ta kontrollonte, duke u kërkuar vullnetarëve të ecnin në një sipërfaqe të fortë ose dyshekë gome dhe të regjistronin lëvizjet e tyre. Si rezultat, njerëzit në fakt mbajnë lëvizjen normale të lavjerrësit të përmbysur në sipërfaqe të buta. “Megjithatë, me butësi ata gjithashtu priren të bëjnë hapa më të gjatë, duke u zhbalancuar dhe duke i bërë muskujt e lidhur me gjunjët dhe vithet të punojnë më shumë. Është kjo punë shtesë që prodhon lodhjen e ecjes mbi rërë apo borë,” shpjegoi Grant.Përshtatur nga Fokus.it/O.S
