“Nuk më ka mbetur asnjë fije floku për të krehur me krehër. E mbaj pasqyrën pasi dua të kreh flokët. Dua vërtet që të kem mundësi të kreh flokët sërish.”
Është vetëm 8 vjeç, por Sama Tubail jo vetëm që ka humbur thuajse çdo fije floku në kokë, por edhe një pjesë të fëmijërisë së saj.
Mjekët thonë se flokët Samas ranë nga shoku i nervozizmit, i shkaktuar nga trauma që ajo kaloi, sidomos pasi shtëpia e fqinjëve të saj në Rafah, u sulmua me raketë gushtin e vitit të shkuar.
“Më kujtohet kur dikur mund të krihja flokët. Si i bëja gërsheta, si i krehja. Kaloja shumë kohë duke i krehur. Kur i kreh flokët kukullës sime, më kujtohet sesi krehja flokët e mi.”
Ajo i tregon nënës së saj sesi moshatarët e saj e tallin sa herë që del jashtë çadrës.
“Ata më tallin. Më thonë “goca tullace”, ose “e sëmura me kancer”. Më pyesin se përse e mbaj këtë shaminë në kokë. Kështu që nuk luaj më jashtë. Dhe tani luaj vetëm me motrat e mia.”
Ajo më thotë, “mami, m’i prit flokët.” Por ka frikë se nëse i pret nuk do t’i rriten më kurrë.”
“E pyes mamin tim, do të rri gjithmonë kështu? Pa flokë për gjithë jetën? Jo, dua të vdes dhe flokët të më rriten në Parajsë. Dashtë Zoti.”
Sama nuk është e vetme. UNICEF thotë se thuajse 1.2 milionë fëmijët e Gaza-s kanë nevojë për mbështetje psikologjike. Sidomos ata që janë ekspozuar në mënyrë të vazhdueshme ndaj traumave.
Dhe, pas njoftimit të armëpushimit në janar, një zyrtar i OKB-së, deklaroi në Këshillin e Sigurisë se një brez i tërë është traumatizuar nga lufta në Gaza. /e,t
